Ordynacja bartna

ordynacja bartna - w dawnej Polsce szczegółowy zapis prawa bartnego o zasięgu lokalnym, obejmujący najczęściej kompleks dóbr, spotykana na terenie całego kraju poza Podlasiem, gdzie te kwestie regulowały inne przepisy. Z niewielu dotąd poznanych przede wszystkim są wymienione: wydane w 1478 przez Pileckich dla dóbr Łańcuta, Kańczugi i Tuczyna, z 1538 dla starostwa bieckiego, z 1629 dla klucza kieleckiego, z 1660 dla klucza radłowskiego biskupów krakowskich, z 1661-62 dla Jedlni i okolic.