Ludwik Paluszkiewicz
(Utworzył nową stronę „Ludwik Paluszkiewicz '''Ludwik Paluszkiewicz''' (1894-?) – zasłużony pszczelarz wielkopolski. Urodził się 3...”) |
m |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Ludwik Paluszkiewicz''' (1894-?) – zasłużony pszczelarz wielkopolski. Urodził się 3 sierpnia 1894 w Srokach pow. Gostyń Wielkopolski, uczestnik I wojny światowej, żołnierz Powstania Wielkopolskiego. W 1922 roku ożenił się, ustabilizował życie prywatne i zajął się pszczelarstwem. Zamieszkał w Chodzieży, gdzie w 1933 zorganizował Towarzystwo Jedwabniczo-Pszczelarskie, i objął funkcję jego sekretarza, w 1936 towarzystwo przybrało formę organizacyjną Oddziału Wielkopolskiego Związku Pszczelarskiego. Propagował energicznie nowoczesne formy gospodarowania: wędrówki na pożytki, selekcję materiału hodowlanego, reprodukcję matek. Podejmował działania zmierzające do zwalczania chorób pszczół. Prowadził instruktaże i pokazy. Od 24 stycznia 1937 do wybuchu drugiej wojny światowej sprawował funkcję skarbnika Związku w Chodzieży. We wrześniu 1939 został przez Niemców wysiedlony i wraz z rodziną wywieziony do Włoszczowej, skonfiskowano mu również pasiekę. W 1945 powrócił do Chodzieży. Z ramienia władz powiatowych (wraz z Edwardem Henke) zajmował się porzuconymi przez Niemców pasiekami – przekazywano je miejscowym pszczelarzom, którym w czasie okupacji utracili własne pasieki. W 1945 rozpoczął też pracę jako instruktor pszczelarstwa w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Chodzieży. Zabiegał o restytucję związku pszczelarskiego, gdy to nastąpiło wybrano go prezesem Powiatowego Koła Pszczelarzy. Po likwidacji regionalnych struktur związkowych pod koniec lat 40. zostaje instruktorem pszczelarstwa w Powiatowej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Z chwilą reaktywowania Związku Pszczelarskiego 2 marca 1957 wybrano go prezesem Powiatowego Koła Pszczelarzy w Chodzieży. (W Chodzieży od 1957 do końca 1962 równolegle działała również inna organizacja pszczelarska – Powiatowy Związek Pszczelarzy – co było przyczyną sporów międzyludzkich.) W 1963 z uwagi na podeszły wiek zrzekł się prezesury Koła i poświęcił wyłącznie hodowli selekcyjnej matek pszczelich ([[linia Lechitka]]). Przyczynił się do powstania kół pszczelarskich w Szamocinie, Margoninie i Ujściu. W 1965 otrzymał tytuł honorowego członka WZP w Poznaniu, otrzymał też odznakę honorową za zasługi dla rozwoju województwa poznańskiego, za udział w Powstaniu Wielkopolskim otrzymał Krzyż Powstańczy. | '''Ludwik Paluszkiewicz''' (1894-?) – zasłużony pszczelarz wielkopolski. Urodził się 3 sierpnia 1894 w Srokach pow. Gostyń Wielkopolski, uczestnik I wojny światowej, żołnierz Powstania Wielkopolskiego. W 1922 roku ożenił się, ustabilizował życie prywatne i zajął się pszczelarstwem. Zamieszkał w Chodzieży, gdzie w 1933 zorganizował Towarzystwo Jedwabniczo-Pszczelarskie, i objął funkcję jego sekretarza, w 1936 towarzystwo przybrało formę organizacyjną Oddziału Wielkopolskiego Związku Pszczelarskiego. Propagował energicznie nowoczesne formy gospodarowania: wędrówki na pożytki, selekcję materiału hodowlanego, reprodukcję matek. Podejmował działania zmierzające do zwalczania chorób pszczół. Prowadził instruktaże i pokazy. Od 24 stycznia 1937 do wybuchu drugiej wojny światowej sprawował funkcję skarbnika Związku w Chodzieży. We wrześniu 1939 został przez Niemców wysiedlony i wraz z rodziną wywieziony do Włoszczowej, skonfiskowano mu również pasiekę. W 1945 powrócił do Chodzieży. Z ramienia władz powiatowych (wraz z Edwardem Henke) zajmował się porzuconymi przez Niemców pasiekami – przekazywano je miejscowym pszczelarzom, którym w czasie okupacji utracili własne pasieki. W 1945 rozpoczął też pracę jako instruktor pszczelarstwa w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Chodzieży. Zabiegał o restytucję związku pszczelarskiego, gdy to nastąpiło wybrano go prezesem Powiatowego Koła Pszczelarzy. Po likwidacji regionalnych struktur związkowych pod koniec lat 40. zostaje instruktorem pszczelarstwa w Powiatowej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Z chwilą reaktywowania Związku Pszczelarskiego 2 marca 1957 wybrano go prezesem Powiatowego Koła Pszczelarzy w Chodzieży. (W Chodzieży od 1957 do końca 1962 równolegle działała również inna organizacja pszczelarska – Powiatowy Związek Pszczelarzy – co było przyczyną sporów międzyludzkich.) W 1963 z uwagi na podeszły wiek zrzekł się prezesury Koła i poświęcił wyłącznie hodowli selekcyjnej matek pszczelich ([[linia Lechitka]]). Przyczynił się do powstania kół pszczelarskich w Szamocinie, Margoninie i Ujściu. W 1965 otrzymał tytuł honorowego członka WZP w Poznaniu, otrzymał też odznakę honorową za zasługi dla rozwoju województwa poznańskiego, za udział w Powstaniu Wielkopolskim otrzymał Krzyż Powstańczy. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ''(Red.)'' | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
Aktualna wersja na dzień 08:14, 24 cze 2015
Ludwik Paluszkiewicz (1894-?) – zasłużony pszczelarz wielkopolski. Urodził się 3 sierpnia 1894 w Srokach pow. Gostyń Wielkopolski, uczestnik I wojny światowej, żołnierz Powstania Wielkopolskiego. W 1922 roku ożenił się, ustabilizował życie prywatne i zajął się pszczelarstwem. Zamieszkał w Chodzieży, gdzie w 1933 zorganizował Towarzystwo Jedwabniczo-Pszczelarskie, i objął funkcję jego sekretarza, w 1936 towarzystwo przybrało formę organizacyjną Oddziału Wielkopolskiego Związku Pszczelarskiego. Propagował energicznie nowoczesne formy gospodarowania: wędrówki na pożytki, selekcję materiału hodowlanego, reprodukcję matek. Podejmował działania zmierzające do zwalczania chorób pszczół. Prowadził instruktaże i pokazy. Od 24 stycznia 1937 do wybuchu drugiej wojny światowej sprawował funkcję skarbnika Związku w Chodzieży. We wrześniu 1939 został przez Niemców wysiedlony i wraz z rodziną wywieziony do Włoszczowej, skonfiskowano mu również pasiekę. W 1945 powrócił do Chodzieży. Z ramienia władz powiatowych (wraz z Edwardem Henke) zajmował się porzuconymi przez Niemców pasiekami – przekazywano je miejscowym pszczelarzom, którym w czasie okupacji utracili własne pasieki. W 1945 rozpoczął też pracę jako instruktor pszczelarstwa w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Chodzieży. Zabiegał o restytucję związku pszczelarskiego, gdy to nastąpiło wybrano go prezesem Powiatowego Koła Pszczelarzy. Po likwidacji regionalnych struktur związkowych pod koniec lat 40. zostaje instruktorem pszczelarstwa w Powiatowej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Z chwilą reaktywowania Związku Pszczelarskiego 2 marca 1957 wybrano go prezesem Powiatowego Koła Pszczelarzy w Chodzieży. (W Chodzieży od 1957 do końca 1962 równolegle działała również inna organizacja pszczelarska – Powiatowy Związek Pszczelarzy – co było przyczyną sporów międzyludzkich.) W 1963 z uwagi na podeszły wiek zrzekł się prezesury Koła i poświęcił wyłącznie hodowli selekcyjnej matek pszczelich (linia Lechitka). Przyczynił się do powstania kół pszczelarskich w Szamocinie, Margoninie i Ujściu. W 1965 otrzymał tytuł honorowego członka WZP w Poznaniu, otrzymał też odznakę honorową za zasługi dla rozwoju województwa poznańskiego, za udział w Powstaniu Wielkopolskim otrzymał Krzyż Powstańczy.
(Red.)
Źródła
- Czesław Nowakowski: Nestor wielkopolskiego pszczelarstwa. Pszczelarstwo 1972, 23(10):22. PDF
- Jubileusz. Pszczelarstwo 1979, 30(8)21-22. PDF
- Urząd Gminy w Chodzieży: Gminny Portal Samorządowy Historia Koła Pszczelarzy w Chodzieży.
