Linia Lechitka

linia Lechitka - linia pszczoły środkowoeuropejskiej wywodząca się z lokalnej populacji na terenie Wielkopolski, przed 1939 wzbogacanej matkami linii Sklenar, a podczas okupacji niemieckiej - z linii Nigra; matka założycielka, wytypowana komisyjnie w 1947, pochodziła z pasieki A. Kaczmarka w Żabikowie ^[1], a według innej wersji - z pasieki L. Paluszkiewicza w Chodzieży ^[2]; w obu przypadkach chodziło o hodowlę strefową związaną ze Stacją Hodowli Matek w Paczkowie, gdzie selekcję prowadził J. Szulc, a potem J. Kalinowski po przeniesieniu Stacji do Rudek k. Obornik Wielkopolskich i następnie przekazaniu jej dla ODR w Sielinku; kontrolę doboru sprawowano poprzez trutowiska w Paczkowie, później w Mokrzu, wreszcie wprowadzono sztuczne unasienianie matek; cechy pszczół: zdolne do szybkiego rozwoju, wykorzystują dobrze wczesne pożytki, wyróżniają się wydajnością, są łagodne, dobrze bronią się przed rabunkiem, ich ubarwienie szare, niezbyt jednak jednolite. Żywot linii sięgał lat siedemdziesiątych XX w.

Parametry morfologiczne linii Lechitka

Rok	Szerokość III i IV tergitu mm	Szerokość IV tergitu mm	Długość języczka mm	Indeks kubitalny %
1962	4,75		6,07	62,3
1970		2,345	6,155	61,6
1974		2,323	6,035	60,3

Przypisy

1. ↑ List Jana Wiatra nadesłany w 1967 roku do dr Michała Gromisza z Oddziału Pszczelnictwa ISiK w Puławach. PDF
2. ↑ Bornus L. (1961): Na czym polega opis linii hodowlanej pszczół?. Pszczelarstwo 12(3):1-3. PDF