Limity pożytkowe

limity pożytkowe – wymiar ilościowy pożytku pszczelego oferowanego przez rośliny w przebiegu sezonu pożytkowego; w praktyce pasiecznej jest określany wskazaniami ula wagowego, czyli ilością wziątku gromadzonego w ulu, co stanowi spore uproszczenie; to odniesienie się sprawdza, jeżeli poziom wziątku zostaje ograniczony pułapem pożytku, tymczasem może być ograniczony również aktualną zdolnością produkcyjną rodzin pszczelich; dlatego gdy pszczoły pilnie znoszą nektar do ula, nie znaczy wcale, że sięgają pułapu pożytku – taki przypadek jest ewidentny wtedy, gdy w poszukiwaniu wziątku dobijają się one do uli lub pracowni pasiecznej. W snozowym rozkładzie krajowych pożytków w miesiącu czerwcu, gdy rodziny osiągają pełnię dojrzałości produkcyjnej, zbierają przeciętnie mniej wziątku niż w maju, może to oznaczać, że w czerwcu wyczerpują one w całości zasoby pożytkowe, skoro w maju przed osiągnięciem pełni zdolności produkcyjnej stać było je na więcej. O ile zatem o wykorzystanie całkowite pożytku w czerwcu możemy być spokojni, to w stosunku do pożytków majowych nie mamy tej pewności; mogą one bowiem przekraczać możliwości produkcyjne rodzin pszczelich i nie zostają w pełni wykorzystane, a ich charakter towarowy zostaj spłycony do dobrego wziątku rozwojowego.