Antoni Falkowski

Urodził się w 1881. Jako pszczelarz czynny niemal od dziecka, już przed 1900 prowadził własną pasiekę, zaprawiając się w gospodarce pasiecznej i ocenie pszczół różnych ras (matki [[pszczoła włoska|włoskie]], kraińskie, cypryjskie, syryjskie, kaukaskie, tyrolskie, amerykańskie). W 1990 założył Towarzystwo  Pszczelarzy na Tursk i okolicę, powiat Pleszew, i został jego prezesem. W tymże 1990  roku osobiście zetknął się z [[Jan Dzierżon|ks. J. Dzierżonem]] na wystawie pszczelarskiej w Wolsztynie, gdzie był z ojcem. W latach po pierwszej wojnie światowej jego udział w organizowaniu się pszczelarzy na Pomorzu był niebagatelny, jak m.in. w Lubawie, gdzie w 1930 założył on niezależny Oddział Pomorskiego Związku Pszczelarzy w miejsce działającego  tam od  1923 przy seminarium nauczycielskiego Koła Pszczelarzy (w 1927 przemianowanego w Sekcję Pszczelarską przy Kółku Rolniczym). W 1935 został wybrany wiceprezesem Zarządu Pomorskiego Związku Pszczelarskiego. W 1936, kiedy stację Hodowli Matek Pszczelich Pomorskiego Związku przeniesiono z Brodnicy do Torunia, przejął ją od [[Józef Bułka|J. Bułki]] i zajął się selekcją pszczoły pomorskiej oraz hodowlą matek. Po drugiej wojnie światowej rozpoczął odbudowę Związku, w czym pomagali mu toruńscy pszczelarze. W 1948 zorganizowali oni Grupę Pszczelarzy przy Powiatowym Związku Samopomocy Chłopskiej, na początku liczyła ona 30 członków z A.F.  jako przewodniczącym. W 1952 grupy pszczelarskie tego typu zostały rozwiązane na terenie całego kraju, toruńska grupa wraz ze swoim prezesem przyłączyła się do miejscowego Koła Miczurinowskiego. Po reaktywowaniu związków pszczelarskich w 1957 został on prezesem Wojewódzkiego Związku Pszczelarskiego w Bydgoszczy. W kraju powszechnie był znany ze swoich licznych publikacji w czasopismach (w ''Pszczelarstwie'' ok. 24 artykułów). Zmarł 25 kwietnia 1965 w Toruniu.