Pszczoła kraińska

pszczoła kraińska, krainka, carnica, karnika, pszczoła norycka Apis mellifera carnica Pollmann, 1879 – podgatunek pszczoły miodnej, zasiedlający pierwotnie znaczną część Europy na wschód od Alp i Karpat Zachodnich, oraz na południe od strefy lasostepów aż do Morza Czarnego, Egejskiego i Adriatyku, na tym obszarze ekologicznie silnie zróżnicowany, co sprzyjało i sprzyja nadal niektórym wiele systematykom w windowaniu ras i populacji lokalnych na wyższe szczeble drabiny taksonomicznej. Robotnice tego podgatunku są szare, średniej wielkości, o szczupłym ciele wysoko osadzonym na odnóżach i dość długim języczku (ok. 6,5 mm). Są łagodne, spokojne, dobrze trzymają się plastrów. Wyróżniają się pracowitością i dużą lotną aktywnością. Mają dobrze rozwinięty zmysł orientacyjny, są żywotne i dobrze znoszą kaprysy pogody. Sklepią miód przeważnie na sucho. Używają mało kitu, gniazda trzymają czysto. Są odporne na choroby. Rodziny wiosną rozwijają się na ogół bardzo intensywnie, po wyczerpaniu się pożytku szybko tracą aktywność. Są przeważnie bardziej rojliwe niż pszczoły innych podgatunków, nie wszystkie jednak jej ekotypy. Rozróżnia się wśród nich odmianę górską i stepową, a w ich obrębie wiele ras i populacji lokalnych, różniących się m.in. temperamentem, intensywnością rozwoju i rojliwością. W praktyce pszczelarskiej nazwą tego podgatunku określa się przeważnie tylko jego populację alpejską, najlepiej poznaną i intensywnie hodowaną. Poza tym rozróżnia się jeszcze populację panońską i macedońską oraz rasy lokalne: karpacką i ukraińską. W systematyce zoologicznej rasom tym i populacjom nadawano różne rangi taksonomiczne, niektóre z nich opisywano jako podgatunki, obecnie wyróżnia się przede wszystkim pszczołę macedońską i pszczołę południowogrecką.