Warianty łączenia rodzin
(Utworzył nową stronę „'''warianty łączenia rodzin''' – sposób realizowania gospodarki dwurojowej, która zasadza się na łączeniu dwóch rodzin, albo całkowi...”) |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''warianty łączenia rodzin''' – sposób realizowania [[gospodarka dwurojowa|gospodarki dwurojowej]], która zasadza się na łączeniu dwóch rodzin, albo całkowitym – z wycofaniem jednej matki, albo z pozostawieniem jednej z nich w odkładzie, jako zalążka przyszłej rodziny pszczelej; wybierając tę drugą opcję rezygnujemy świadomie z pozyskania pełnego [[efekt łączenia rodzin|efektu łączenia rodzin]], ale unikamy kłopotliwego nieraz po pożytku remontu liczby matek przez tworzenie partnerskich rodzin od zera; poniekąd jest to więc kwestia kalkulacji, wywołanej planami produkcyjnymi i możliwościami technicznymi pasieki; odkłady wszelakiego rodzaju, w szczególności silne, wyłączają część pszczół od pracy nad produkcją miodu towarowego, ponadto zwiększają w pasiece zużycie własne nektaru; wprawdzie i pszczoły z odkładów biorą udział w zbiorach nektaru, ale zasoby z tego wziątku są minimalne i zajmują niewielką pozycję w zasobach pasieki; rozpiętość między zbiorami a zasobami nektaru pasieki (roje łączone + odkłady) wzrasta zwłaszcza przy odkładach silnych (3-4 ramki) i to wtedy, gdy ilość przynoszonego nektaru maleje, dzieje się tak, bo odkłady te mają stosunkowo dużo czerwiu otwartego, co odciąga pszczoły od pracy w polu – z jednej strony, a zwiększa rozchody na pokarm dla larw z drugiej; pracują więc one nad zwiększeniem w pasiece masy [[pszczoły popożytkowe|pszczół popożytkowych]], gdy przybytek trwa nie dłużej niż 3-4 tygodnie; przez te 3 tygodnie ilość pszczół w pasiece utrzymuje się na podobnym poziomie niezależnie od tego jaką zastosowaliśmy taktykę: łączenie całkowite, łączenie i odkłady, nie łączenie – później następuje zróżnicowanie, przy czym łączenie z redukcją do połowy liczby matek w pasiece, zapewnia minimum pszczół popożytkowych, w 4 tygodnie po łączeniu 80% stanu jaki występuje w przypadku nie łączenia rodzin w ogóle; w ciągu następnego tygodnia, to znaczy już przypuszczalnie w okresie bezpożytkowym (40 dni po łączeniu) wielkość ta zmniejsza się do około 60% - to już mija stosowna pora przywrócenia pasiece wyjściowego stanu liczbowego matek, zdolnych podjąć wysiłek przygotowania się należytego do przetrwania zimy; na tym zamyka się cykl zabiegów pielęgnacyjnych w gospodarce dwurojowej, dla rodzin łączonych na pożytek z [[robinia akacjowa|robinii akacjowej]], kalendarzowa pora sięga wtedy połowy lipca. | + | '''warianty łączenia rodzin''' – sposób realizowania [[gospodarka dwurojowa|gospodarki dwurojowej]], która zasadza się na łączeniu dwóch rodzin, albo całkowitym – z wycofaniem jednej matki, albo z pozostawieniem jednej z nich w odkładzie, jako zalążka przyszłej rodziny pszczelej; wybierając tę drugą opcję rezygnujemy świadomie z pozyskania pełnego [[efekt łączenia rodzin|efektu łączenia rodzin]], ale unikamy kłopotliwego nieraz po pożytku remontu liczby matek przez tworzenie partnerskich rodzin od zera; poniekąd jest to więc kwestia kalkulacji, wywołanej planami produkcyjnymi i możliwościami technicznymi pasieki; odkłady wszelakiego rodzaju, w szczególności silne, wyłączają część pszczół od pracy nad produkcją [[miód towarowy|miodu towarowego]], ponadto zwiększają w pasiece zużycie własne nektaru; wprawdzie i pszczoły z odkładów biorą udział w zbiorach nektaru, ale zasoby z tego wziątku są minimalne i zajmują niewielką pozycję w zasobach pasieki; rozpiętość między zbiorami a zasobami nektaru pasieki (roje łączone + odkłady) wzrasta zwłaszcza przy odkładach silnych (3-4 ramki) i to wtedy, gdy ilość przynoszonego nektaru maleje, dzieje się tak, bo odkłady te mają stosunkowo dużo czerwiu otwartego, co odciąga pszczoły od pracy w polu – z jednej strony, a zwiększa rozchody na pokarm dla larw z drugiej; pracują więc one nad zwiększeniem w pasiece masy [[pszczoły popożytkowe|pszczół popożytkowych]], gdy przybytek trwa nie dłużej niż 3-4 tygodnie; przez te 3 tygodnie ilość pszczół w pasiece utrzymuje się na podobnym poziomie niezależnie od tego jaką zastosowaliśmy taktykę: łączenie całkowite, łączenie i odkłady, nie łączenie – później następuje zróżnicowanie, przy czym łączenie z redukcją do połowy liczby matek w pasiece, zapewnia minimum pszczół popożytkowych, w 4 tygodnie po łączeniu 80% stanu jaki występuje w przypadku nie łączenia rodzin w ogóle; w ciągu następnego tygodnia, to znaczy już przypuszczalnie w okresie bezpożytkowym (40 dni po łączeniu) wielkość ta zmniejsza się do około 60% - to już mija stosowna pora przywrócenia pasiece wyjściowego stanu liczbowego matek, zdolnych podjąć wysiłek przygotowania się należytego do przetrwania zimy; na tym zamyka się cykl zabiegów pielęgnacyjnych w gospodarce dwurojowej, dla rodzin łączonych na pożytek z [[robinia akacjowa|robinii akacjowej]], kalendarzowa pora sięga wtedy połowy lipca. |
{{DEFAULTSORT:warianty laczenia rodzin}} | {{DEFAULTSORT:warianty laczenia rodzin}} | ||
[[Category:Gospodarka pasieczna]] | [[Category:Gospodarka pasieczna]] | ||
Aktualna wersja na dzień 20:51, 24 gru 2014
warianty łączenia rodzin – sposób realizowania gospodarki dwurojowej, która zasadza się na łączeniu dwóch rodzin, albo całkowitym – z wycofaniem jednej matki, albo z pozostawieniem jednej z nich w odkładzie, jako zalążka przyszłej rodziny pszczelej; wybierając tę drugą opcję rezygnujemy świadomie z pozyskania pełnego efektu łączenia rodzin, ale unikamy kłopotliwego nieraz po pożytku remontu liczby matek przez tworzenie partnerskich rodzin od zera; poniekąd jest to więc kwestia kalkulacji, wywołanej planami produkcyjnymi i możliwościami technicznymi pasieki; odkłady wszelakiego rodzaju, w szczególności silne, wyłączają część pszczół od pracy nad produkcją miodu towarowego, ponadto zwiększają w pasiece zużycie własne nektaru; wprawdzie i pszczoły z odkładów biorą udział w zbiorach nektaru, ale zasoby z tego wziątku są minimalne i zajmują niewielką pozycję w zasobach pasieki; rozpiętość między zbiorami a zasobami nektaru pasieki (roje łączone + odkłady) wzrasta zwłaszcza przy odkładach silnych (3-4 ramki) i to wtedy, gdy ilość przynoszonego nektaru maleje, dzieje się tak, bo odkłady te mają stosunkowo dużo czerwiu otwartego, co odciąga pszczoły od pracy w polu – z jednej strony, a zwiększa rozchody na pokarm dla larw z drugiej; pracują więc one nad zwiększeniem w pasiece masy pszczół popożytkowych, gdy przybytek trwa nie dłużej niż 3-4 tygodnie; przez te 3 tygodnie ilość pszczół w pasiece utrzymuje się na podobnym poziomie niezależnie od tego jaką zastosowaliśmy taktykę: łączenie całkowite, łączenie i odkłady, nie łączenie – później następuje zróżnicowanie, przy czym łączenie z redukcją do połowy liczby matek w pasiece, zapewnia minimum pszczół popożytkowych, w 4 tygodnie po łączeniu 80% stanu jaki występuje w przypadku nie łączenia rodzin w ogóle; w ciągu następnego tygodnia, to znaczy już przypuszczalnie w okresie bezpożytkowym (40 dni po łączeniu) wielkość ta zmniejsza się do około 60% - to już mija stosowna pora przywrócenia pasiece wyjściowego stanu liczbowego matek, zdolnych podjąć wysiłek przygotowania się należytego do przetrwania zimy; na tym zamyka się cykl zabiegów pielęgnacyjnych w gospodarce dwurojowej, dla rodzin łączonych na pożytek z robinii akacjowej, kalendarzowa pora sięga wtedy połowy lipca.
