Pszczoły popożytkowe

pszczoły popożytkowe – potoczne określenie pszczół w fizjologicznym wieku produkcyjnym, pozbawionych pracy z powodu wygaśnięcia pożytku, przede wszystkim głównego, utożsamianego w sezonie przeważnie z porą kwitnienia lipy drobnolistnej; jako składnik biologiczny w rodzinie pszczelej są one nieodzowne dla jej trwania, ale ich nadmiar jest niepożądany, wręcz szkodliwy dla rodziny i dla pasieki, jako że wywołują one wzrost konkurencji w polu i zwiększają nieproduktywne zużycie pokarmu oraz sprzyjają rabunkom; w zmniejszaniu skali ujemnego w skutkach tego zjawiska, pszczelarze zmierzają dwoma drogami, zresztą nie wykluczającymi się wzajemnie: albo zapobiegają powstawaniu tego nadmiaru pszczół poprzez odpowiednie kierowanie rozwojem rodzin z akcentem na ograniczanie czerwienia, nawet radykalnego jak w przypadku gospodarki dwurojowej, albo wykorzystaniu tego nadmiaru w tworzeniu nowych rodzin (proporcjonalny podział rodziny) lub w przygotowaniu zapasów zimowych z syropu cukrowego, nie tylko dla rodziny macierzystej (nadstawka pokarmowa).