Ule z obsługą tylną

ule z obsługą tylną – ule szafkowe, z założeniami urządzania najbliższe ich prototypowi z 1838, snozowemu ulowi Dzierżona, do którego później A. Berlepsch wprowadził ramkę (ul Berlepscha). Ze stałą dennicą i powałą, mieszczą w jednej lub większej liczbie kondygnacji ramki zawieszane lub ustawiane poprzecznie do wylotu i otworu drzwiowego, który zajmuje tylną ścianę. To rozwiązanie umożliwia bezpośrednią obserwację ostatniego plastra w ulu po uchyleniu drzwi i zatworu, dawniej oszklonego, ale do pełnego przeglądu gniazda trzeba wszystkie plastry wycofywać i ustawiać obok ula. Dobrze nadają się do gospodarki pawilonowej, rozpowszechnione na terenie Niemiec w różnych wersjach, stanowią liczącą się obecni grupę uli, dla których reprezentatywny jest ul niemiecki trzykondygnacyjny.