Ule orientalne

ule orientalne - grupa uli ceramicznych, formowanych z gliny, wypalanych i nie wypalanych, w większości nierozbieralnych, używanych od czasów starożytnych na Bliskim Wschodzie, północnym pobrzeżu Afryki, Krecie, Cyprze i w Grecji, na wschodzie sięgająca Pakistanu poprzez Syrię, Irak, Iran i Afganistan. Mają one różną postać, najczęściej są to rury otwarte z obu stron, z zamykającymi je deklami z wylotem, układane poziomo przeważnie w kilkuwarstwową pryzmę, chronioną prowizorycznym zadaszeniem (ul ceramiczny leżak) lub stojące pojedynczo (ul ceramiczny stojak), albo też są w kształcie naczyń (garnki) lub jako tzw. vraski, które mają snozy. W gorącym klimacie zasięgu tych uli popularne są także ule niszowe.