Ul związkowy podstawkowy
ul związkowy podstawkowy - opracowana w 1929 przez S. K. Bergmana wersja ula związkowego lwowskiego, w którym jeden z korpusów, gniazdowy, został u góry otoczony na zewnętrznej stronie kołnierzem wysokim 10 cm, dzięki czemu drugi korpus, podstawkowy, w kolumnie ula zawsze zajmował spodnie miejsce i służył w sezonie letnim jako miejsce wychowu czerwiu. Wszystkie cztery ściany obu korpusów ocieplane (od zewnątrz: deska 20 mm, izolacja 55 mm, deska 25 mm), u dołu z trzech stron otoczone z zewnątrz listwą, która zachodziła na dennicę, w wolnej od listwy ścianie wycinano wylot (zabudowa zimna), w korpusie gniazdowym wysoki 3 cm na całą ścianę, zmniejszany wkładką, w podstawkowym zaś - 220x8 mm. Dno ruchome futrowane (deski po 25 mm grubości oraz izolacja 30 mm), górna deska wystająca do przodu 10 cm jako mostek. Ramki po 10 w każdym korpusie, o wymiarach 435x250 mm, w świetle 419x216 mm. Pozioma przegroda z desek, w środku z otworem z wprawioną kratą odgrodową, zamykanym klapką. Powałka z trzech desek grubości 2-3 cm, w środkowej desce okrągły otwór o średnicy 8 cm. Górna mata słomiana, również z otworem w środku. Daszek dwuspadowy teleskopowy.
Źródła
- Bergman Stanisław Kazimierz: Budowa ula związkowego podstawkowego i dwa sposoby gospodarki w tymże. Bibljoteczka rolnicza Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego 42. Nakładem MTR Drukarnia Związkowa w Krakowie pod zarządem Józefa Dziubanowskiego, 1929.
