Ul wielonadstawkowy Maksymiuka

ul wielonadstawkowy Maksymiuka - skonstruowany w latach sześćdziesiątych XX wieku przez W. Maksymiuka ul przystosowany do różnorakich funkcji pasiecznych, w części użytkowej składający się z korpusu gniazdowego i 3 nadstawek spiętrzonych w kolumnę, oparty na ramce gniazdowej 360x300 mm i nadstawkowej 360x145 mm. Jego późniejsza wersja różni się od pierwotnej przede wszystkim pojemnością (12 i 10 ramek) oraz brakiem drzwiczek w tylnej ścianie korpusu gniazdowego i ruchomą dennicą, co umożliwia wymianę i przemieszczanie segmentów. Komplet składa się zatem z odejmowanej dennicy wysokiej, segmentu gniazdowego, kilku nadstawek (3), ruchomego kołnierza wysokości 16 cm i płaskiego daszka oraz stołka, na którym jest ustawiany. Dennica odpowiada wymiarami segmentom ula, głęboka 12 cm, otwierana z tyłu i z przodu celem włożenia poławiacza pyłku, w przedniej części ma na całej szerokości otwór wylotowy wysoki 2 cm, regulowany wkładką. Korpus gniazdowy zbudowany na planie kwadratu o wewnętrznych wymiarach 375x375 mm i wysokości 310 mm, ściany ocieplane (35-50 mm), z wręgami. Nadstawki w liczbie 3-4 zbudowane są identycznie jak część gniazdowa, tylko są o połowę niższe, na 10 ramek. Jako stałe wyposażenie: siatka podramkowa o oczkach 2,5x3 mm, rozpostarta na ramie, wsuwana do dennicy na poziomie wylotu, stanowi ażurowe dno ula (można wymieniać ją na wkładkę dennicową), następnie krata odgrodowa pozioma (zalecane segmenty międzyramkowe) i pionowa, którą w tym ulu (zabudowa ciepła) odgradza się przy wylocie 2 plastry (lub więcej), co pozwala zbieraczkom na bezpośrednie przejście do nadstawki, natomiast kontaktowanie się pomiędzy gniazdem i nastawką polega na forsowaniu kraty odgrodowej poziomej (praktyczniejsze są segmenty kraty odgrodowej).