Ul nadstawkowy szwedzki

ul nadstawkowy szwedzki - znany w kilku wersjach ul wzorowany na ulach amerykańskich, wprowadził go w 1910 A. Lundgren adoptując pierwowzór poprzez ocieplenie dennicy i ścian korpusów (10 cm) oraz zastosowanie ramki Svea 30x30 cm. Doskonalenie tej wersji zaowocowało wprowadzeniem nadstawki na półramki, jak również opracowaniem zupełnie nowej wersji, opartej na ramce 366x220 mm, co było przystosowaniem do formy wyłącznie wielokorpusowej gospodarki. W innych modyfikacjach rozwiązano kwestię ocieplenia na zasadzie dwuściennej konstrukcji ula: korpusy z pojedynczych desek, dennica odejmowana, na zimę kolumnę wolno stojącego ula osłaniano od zewnątrz nakładając jedna na drugą czworokątne otwarte skrzynki 15-20 cm wysokie, zbite z 25-milimetrowych desek.