Ul Springhorna

ul Springhorna - pomysł z drugiej połowy XIX wieku na zestawianie ramek i ich okrywanie w ulu Hubera. W jedną z bocznych beleczek poszczególnych ramek, o wymiarach 287x326 mm (11x12½ cala), wkręcano dwa metalowe kółeczka, w które wschodził metalowy pręt o średnicy 8 mm, umocowany pionowo w podstawce-dennicy w odstępie 34-36 mm od sąsiednich prętów w ich szeregu (12). W ten sposób ustawiano ramki na dennicy, okrywano je pokrowcem skrzynkowym, który w jednej ze ścian równoległych do plastrów miał podwójne drzwiczki, jedne oszklone, drugie zewnętrzne głuche. Wylot był w zabudowie zimnej, wycięty w listwie obramowania na dennicy wokół pokrowca. Bok ramki tylnej z kółkiem był nieco grubszy od jej boków pozostałych, które miały 6,5 mm grubości i były na krawędziach wcięte. Przestrzeń podramkowa wynosiła 2 cm, tyle też wynosiło przedłużenie przedniej beleczki ramki u dołu, które służyło jako oparcie. Odstęp pomiędzy ramkami a wewnętrznymi ścianami skrzynki ochronnej wynosił 6-7 mm. Zdjąwszy skrzynię-pokrowiec odsłaniało się całą wewnętrzną budowę gniazda, a ramki z łatwością dawało się podnosić do góry, a także obracać wokół prętów.