Ul Hubera doskonalony

ul Hubera doskonalony - prace późniejszych konstruktorów, którzy starali się zbudowany do obserwacji naukowych w 1792 ul Hubera przysposobić do celów praktycznych. Ten wynalazek wydobył z zapomnienia Hübner (1802), interesowali się nim i inni, przede wszystkim Morlot i Schmidt, znany w piśmiennictwie jako Silenius. W nowszej literaturze fachowej brakuje zgodności co do skonkretyzowania autorstwa innowacji, jakie zostały wprowadzone, w zasadzie sprowadzające się do: 1) sposobu łączenia ramek w ul i pozbawienia ich dolnych beleczek (ul Hübnera 1802), 2) sposobu łączenia ramek za pomocą haczyków i wprowadzenia innych drobnych detali (Morlot 1839), 3) obudowy osłaniającej ul złożony z ramek (Silenius 1851). Wszystkie te zmiany racjonalizatorskie w zasadzie nie wnosiły nowej myśli do praktycznego wykorzystania ramki Hubera, dopiero J. Dlinowski (1854) urządził futerał na te ramki, stwarzając prototyp wielkiej rodziny rozbieralnych uli leżaków, a w USA formalnie ubiegł go nieco w tym dziele L. Langstroth (1851) budując prototyp uli stojaków, przy czym ten genialny wynalazca zdefiniował przestrzeń pszczelą, która dla konstruktorów uli stała się kardynalną zasadą.