Standaryzacja uli w Jugosławii
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''standaryzacja uli w Jugosławii''' - pierwsze próby wybrnięcia z różnorodności regionalnych systemów uli podjęto w 1930 na szóstym kongresie w pszczelarzy jugosłowiańskich w Osijeku, ustalając wymiary wewnętrzne ramki na 40x25 cm i nazywając ją [[ramka kongresowa|ramką kongresową]] (kongresovka), a ul jej konstruktora J. Jovanoviča zalecono do rozpowszechnienia. Składał się on a dwóch jednakowych wymiarów korpusów, mieszczących po 10 ramek ([[ul Jovanoviča]]). Ramka kongresowa stała się popularna we wszystkich krajach Jugosławii, ale nie wytrzymała próby czasu i obecnie nie odgrywa większej roli. Współcześnie są uznane ule następujących systemów: Langstrotha-Roota 450x232 mm ([[ul Langstrotha-Roota jugosłowiański]]), Dadanta-Blatta 440x300 mm ([[ul Dadanta-Blatta jugosłowiański]]) oraz Albertiego-Žnideršiča 410x260 mm ([[ul książkowy Albertiego-Žnideršiča]]) | + | '''standaryzacja uli w Jugosławii''' - pierwsze próby wybrnięcia z różnorodności regionalnych systemów uli podjęto w 1930 na szóstym kongresie w pszczelarzy jugosłowiańskich w Osijeku, ustalając wymiary wewnętrzne ramki na 40x25 cm i nazywając ją [[ramka kongresowa|ramką kongresową]] (kongresovka), a ul jej konstruktora J. Jovanoviča zalecono do rozpowszechnienia. Składał się on a dwóch jednakowych wymiarów korpusów, mieszczących po 10 ramek ([[ul Jovanoviča]]). Ramka kongresowa stała się popularna we wszystkich krajach Jugosławii, ale nie wytrzymała próby czasu i obecnie nie odgrywa większej roli. Współcześnie są uznane ule następujących systemów: Langstrotha-Roota 450x232 mm ([[ul Langstrotha-Roota jugosłowiański]]), Dadanta-Blatta 440x300 mm ([[ul Dadanta-Blatta jugosłowiański]]) oraz Albertiego-Žnideršiča 410x260 mm ([[ul książkowy Albertiego-Žnideršiča]]); dwa pierwsze z nich skutecznie preferowane zajmują miejsca innych systemów, m.in. [[ul leżak serbski|ula leżaka serbskiego]]. |
{{DEFAULTSORT:Standaryzacja uli w Jugoslawii}} | {{DEFAULTSORT:Standaryzacja uli w Jugoslawii}} | ||
[[Category:Mieszkania pszczoły]] | [[Category:Mieszkania pszczoły]] | ||
[[Category: Standaryzacja uli|Jugoslawii]] | [[Category: Standaryzacja uli|Jugoslawii]] | ||
Wersja z 21:51, 24 lis 2013
standaryzacja uli w Jugosławii - pierwsze próby wybrnięcia z różnorodności regionalnych systemów uli podjęto w 1930 na szóstym kongresie w pszczelarzy jugosłowiańskich w Osijeku, ustalając wymiary wewnętrzne ramki na 40x25 cm i nazywając ją ramką kongresową (kongresovka), a ul jej konstruktora J. Jovanoviča zalecono do rozpowszechnienia. Składał się on a dwóch jednakowych wymiarów korpusów, mieszczących po 10 ramek (ul Jovanoviča). Ramka kongresowa stała się popularna we wszystkich krajach Jugosławii, ale nie wytrzymała próby czasu i obecnie nie odgrywa większej roli. Współcześnie są uznane ule następujących systemów: Langstrotha-Roota 450x232 mm (ul Langstrotha-Roota jugosłowiański), Dadanta-Blatta 440x300 mm (ul Dadanta-Blatta jugosłowiański) oraz Albertiego-Žnideršiča 410x260 mm (ul książkowy Albertiego-Žnideršiča); dwa pierwsze z nich skutecznie preferowane zajmują miejsca innych systemów, m.in. ula leżaka serbskiego.
