Otto Mackensen

Otto Mackensen (1904-1995) - genetyk i pszczelarz, pionier sztucznego unasieniania matek pszczelich, w badaniach wielki twórca postępu naukowego, czym zracjonalizował uprawianie hodowli pszczoły miodnej. Urodził się 30 lipca 1904 w San Antonio (Teksas). Ootrzymał wykształcenie przyrodnicze. Na Uniwersytecie teksańskim uzyskał pierwszy stopień naukowy w 1928, a tytuł doktora filozofii z zakresu entomologii w 1935. W tym też roku podjął pracę naukową w Zakładzie Pszczelnictwa w Baton Rouge (Louisiana), gdzie przez 36 lat konsekwentnie realizował swój program badawczy z zakresu hodowli i genetyki pszczoły miodnej oraz jej rozrodu. Swoją rozumną dociekliwością i pomysłowością, oparty na fundamentach rzetelnej pracy, osiągnął wiele i wzbogacił naukę w nowe poznania. Odkrył specyficzne uwarunkowania genetyczne, które miały kapitalne znaczenie w hodowli pszczół. Był pierwszy, który potrafił zadowalająco rozwiązać problemy sztucznego unasieniania matek pszczelich, zarówno od strony mechanicznej jak i fizjologicznej. Zaprzątał sobie tym głowę od 1930, a od 1940 nie szczędząc czasu nawet na prywatnym gruncie w swoim domu w Buena Vista (Colorado). Sprawa nabrała jednak rumieńców dopiero w 1944, gdy odkrył, że matki pszczele po potraktowaniu dwutlenkiem węgla rozpoczynają składanie jaj. W 1948 wydał podręcznik sztucznego unasieniania matek pszczelich, który wywołał przełom w genetyce i hodowli pszczoły miodnej. Publikację tę wznowił w 1970, rok przed przejściem na emeryturę. Aparat inseminacyjny, który opracował, i wytwarzał w wielu egzemplarzach w swoim domu w Buena Vista, prosty i doskonały w rozwiązaniach konstrukcyjnych, stał się prototypem obecnie stosowanych aparatów, gdy inseminacja matek pszczelich przyjęła się powszechnie. W 1951 objaśnił determinację płci u pszczół, która podobnie jak już znana wtedy u pasożytniczej osy Bracon opiera się na allelach płciowych, działających letalnie w układzie homozygotycznym, do czego doszedł dzięki kojarzeniom wsobnym pszczół. W 1957 opisał gen brązowego ubarwienia pszczół cordovan, mutację bardzo przydatną w badaniach genetycznych i hodowlanych. Wspólnie, on i W.Nye, wyselekcjonowali pszczoły, które miały rozwinięte skłonności do zbierania pyłku z kwiatów lucerny, co równało się z zapylaniem tej rośliny, a w efekcie - ze wzrostem zbioru nasion. W sumie dokonał wielu odkryć dotyczących podstawowych zagadnień genetycznych. W swoim pokoleniu wywarł największy wpływ na postęp nauki w dziedzinie pszczelnictwa. W 1971 odszedł na emeryturę, czynny był jednak nadal w swojej profesji. Zmarł 27 października 1995 w Salida (Colorado).