Onufry Siery
(Utworzył nową stronę „'''Onufry Siery''' (1861-1928) – światły pszczelarz z Przychojca koło Leżajska. W roku 1908 miał już za sobą 18-letni staż pszczelarzenia, a jego pasieka licz...”) |
(→Źródła) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
| − | * | + | * Albina Beerowa (1928): Ś.p. Onufry Siery. ''Bartnik Postępowy'' 50(3):94. (Czasopismo dostępne w zasobach [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/dlibra Biblioteki Cyfrowej UWM], oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:427. [http://dlibra.bg.uwm.edu.pl/Content/427 PDF]) |
| − | + | ||
{{DEFAULTSORT:Siery Onufry}} | {{DEFAULTSORT:Siery Onufry}} | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] | ||
Wersja z 19:33, 10 wrz 2014
Onufry Siery (1861-1928) – światły pszczelarz z Przychojca koło Leżajska. W roku 1908 miał już za sobą 18-letni staż pszczelarzenia, a jego pasieka liczyła około 100 pni. Dla swoich sąsiadów był doświadczonym, wolnym od przesądów nauczycielem pszczelarstwa, zawsze służył zdrowymi radami. Narzekał na okolicznych pszczelarzy-partaczy, ich niewiedza była nieraz przyczyną rabunków, od których cierpiała bardzo jego pasieka. Ci okoliczni partacze – po 60 lub 70 lat wieku – od czasów młodości nie dorobili się większych pasiek niż 1-2 pni, wierzyli w różne zabobony, mówili, że trzeba mieć szczęście do pszczół. Pszczoły ginęły im najczęściej zimą, on sam zimował na toczku i nie miał powodu do szczególnego narzekania, przypisywano więc mu czary. Był bardzo ruchliwy, tępił stare metody gospodarowania, niewiedzę i ciemnotę, na zebraniach pszczelarzy i kursach służył dobrym przykładem. Jego pasieka przynosiła zyski mimo nienajlepszego jej usytuowania poużytkowego. Za czasów T. Ciesielskiego pisał artykuły do Bartnika Postępowego, później śledził z zainteresowaniem bieg życia i rozwoju pszczelarstwa. Po zniszczeniach wojennych (1914-1918) odbudował swoją pasiekę natychmiast. Prawdopodobnie za jego pośrednictwem do rąk T. Ciesielskiego dotarły dokumenty bartników leżajskich, które przechowywał ostatni wójt pszczelarski w Gaszynie (później opublikował je J. Leciejewski). Zmarł 28 stycznia 1928 w Przychojcu.
Źródła
- Albina Beerowa (1928): Ś.p. Onufry Siery. Bartnik Postępowy 50(3):94. (Czasopismo dostępne w zasobach Biblioteki Cyfrowej UWM, oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:427. PDF)
