Teofil Ciesielski

Z ApisWiki.PL
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Teofil Ciesielski

Teofil Ciesielski (1846-1916) – przyrodnik, uczony i praktyk.

Biografia

Urodził się 13 listopada 1846 w Grabowie nad Prosną w rodzinie nauczyciela. Uczył się w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, później w Śremie. Studia odbył na uniwersytetach w Berlinie i we Wrocławiu, gdzie w 1871 uzyskał stopień doktora filozofii i asystenturę w katedrze botaniki, w której to dziedzinie się specjalizował. Jego praca doktorska powstała w Instytucie Fizjologii Roślin uzyskała rozgłos światowy. Po ukończeniu studiów przez rok był kustoszem uniwersyteckiego muzeum botanicznego. Zaproponowano mu stanowisko dyrektora ogrodu botanicznego w Oldenburgu, nie przyjął go. W 1872 powołano go na profesora botaniki na Uniwersytecie Lwowskim, odrzucono przy tym dwie inne kandydatury. W Lwowie równocześnie pełnił funkcję dyrektora uniwersyteckiego Ogrodu Botanicznego oraz kierownika Krajowej Szkoły Ogrodniczej w Wólce Kapitańskiej. Swoich talentów badawczych na polu botaniki jednak nie rozwijał. Podjął za to szeroki zakres działania społecznego, był m.in.: członkiem Rady Miasta Lwowa i Szkolnej Rady Krajowej, Komisji Towarzystwa Gospodarczego Klubu Mieszczańskiego „Strzelnica”, organizatorem i prezesem Towarzystwa Właścicieli Realności Miasta Lwowa, Zarządu Towarzystwa Pedagogicznego, egzaminatorem dla kandydatów do szkół średnich. Wydawał czasopismo Ognisko Domowe, współredagował Miesięcznik Galicyjskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt. Głęboko zainteresował się pszczelarstwem. Począwszy od 1875 do 1914 redagował i wydawał własnym nakładem czasopismo Bartnik Postępowy. Pismo to utrzymywał na najwyższym europejski poziomie (pismo wznowione po pierwszej wojnie światowej ukazywało się do 1939). Z jego inicjatywy w 1876 (1875 ?) powstało we Lwowie Towarzystwo Pszczelarsko-Ogrodnicze, w którym pełnił najpierw funkcję wiceprezesa, a następnie prezesa. Był jednym z głównych inspiratorów i założycieli Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika. Był organizatorem licznych kursów, odczytów, wystaw i zjazdów pszczelarskich. Skonstruował doskonały na owe czasy ul, który nazwał „ulem Towarzystwa”. Ul ten szybko się rozpowszechnił, modernizowany otrzymał nazwę ula słowiańskiego, w końcu zaś ula Ciesielskiego. Miał trzy pasieki: na Podolu około 200 pni, koło Żółkwi ponad 100 pni oraz małą eksperymentalną przy domu we Lwowie na Łyczakowie. Wyjaśnił wiele zagadnień z biologii pszczół. Na podstawie żmudnych badań stwierdził, że pszczoły umieją utrzymywać w ulu temperaturę niezależną od otoczenia i zmierzył temperaturę kłębu zimowego. Po wieloletnich obserwacjach fenologicznych ułożył pierwszy na ziemiach polskich Kalendarz 261 roślin wydzielających nektar, pyłek, spadź i kit (włączył go do t. II dzieła Bartnictwo czyli hodowla pszczół dla zysku). Określił rodzaj i masę spożywanego przez czerw pokarmu oraz pierwszy na świecie stwierdził, że zgnilec jest wywoływany przez bakterie. Zbadał przeobrażenie się czerwiu trzech rodzajów osobników rodziny pszczelej. Wyniki opublikował w dwutomowej książce Bartnictwo czyli hodowla pszczół dla zysku, oparta na nauce i wielostronnem doświadczeniu (t. I – Przyroda pszczół, Lwów 1888; t. II – Gospodarka w pasiece, Lwów 1889). Książę tę uznano za jedną z najlepszych w światowej literaturze i przetłumaczono na wiele języków. Dużą popularnością także cieszyły się jego autorstwa: Miodosytnictwo czyli sztuka przerabiania miodów i owoców na napoje (ostanie, V wydanie, Lwów 1908) oraz Miód jako środek odżywczy i leczniczy (III wydanie, Lwów 1929). Zmarł 8 maja 1916 we Lwowie.

Pisma

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia