Linia Beskidka
m |
m |
||
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | '''linia Beskidka''' - znana od początku lat sześćdziesiątych linia, w selekcji ukierunkowana na typ pszczoły kraińskiej, od 1948 tworzona na zrębach genetycznych [[linia Dobra|linii Dobra]], między innymi przez reprodukcję [[linia Dobra B-52|linii Dobra B-52]], przy zaangażowaniu i współpracy grupy hodowców ze Śląska Cieszyńskiego: [[Józef Kubok|J.Kuboka]] i L.Niewiadomskiego oraz [[Antoni Gwóźdź|A.Gwoździa]] i [[Stefan Etgens|S.Etgensa]], korzystających z czterech trutowisk (Brenna, Wapienica, Wisła, Murcki), zgodnie z programem regionalnego związku pszczelarzy (Katowice); w zasadzie chodzi tutaj o zbiór podlinii, mniej lub więcej różniących się między sobą, niekiedy wyróżnianych numerem lub nazwą, jak [[linia Beskidka Q|linia Beskidka Q]] hodowli A.Gwoździa; wspólne dla nich są takie cechy jak łagodność, nierojliwość, dobre zimowanie, chęć odbudowy plastrów na węzie, skłonność do rabunku niezbyt silnie wyrażona; podobne są także dynamicznym rozwojem, ale różnią się terminem osiągania pełni siły, także ograniczaniem czerwiena matek podczas intensywnego wziątku, długotrwałe pożytki wykorzystują jednak dobrze, ale niektóre nie nadają się na późne pożytki z powodu spadku czerwienia matek po letnim wziątku; jesienią gniazda kitują lecz w niejednakowym stopniu. | + | '''linia Beskidka''' - znana od początku lat sześćdziesiątych linia, w selekcji ukierunkowana na typ pszczoły kraińskiej, od 1948 tworzona na zrębach genetycznych [[linia Dobra|linii Dobra]], między innymi przez reprodukcję [[linia Dobra B-52|linii Dobra B-52]], przy zaangażowaniu i współpracy grupy hodowców ze Śląska Cieszyńskiego: [[Józef Kubok|J.Kuboka]] i L.Niewiadomskiego oraz [[Antoni Gwóźdź|A.Gwoździa]] i [[Stefan Etgens|S.Etgensa]], korzystających z czterech trutowisk (Brenna, Wapienica, Wisła, Murcki), zgodnie z programem regionalnego związku pszczelarzy (Katowice); w zasadzie chodzi tutaj o zbiór podlinii, mniej lub więcej różniących się między sobą, niekiedy wyróżnianych numerem lub nazwą, jak [[linia Beskidka Q|linia Beskidka Q]] hodowli [[Antoni Gwóźdź|A.Gwoździa]]; wspólne dla nich są takie cechy jak łagodność, nierojliwość, dobre zimowanie, chęć odbudowy plastrów na węzie, skłonność do rabunku niezbyt silnie wyrażona; podobne są także dynamicznym rozwojem, ale różnią się terminem osiągania pełni siły, także ograniczaniem czerwiena matek podczas intensywnego wziątku, długotrwałe pożytki wykorzystują jednak dobrze, ale niektóre nie nadają się na późne pożytki z powodu spadku czerwienia matek po letnim wziątku; jesienią gniazda kitują lecz w niejednakowym stopniu. (Por.: [[linia Beskidka hodowli Kubeczka]], [[linia Beskidka hodowli Palucha]].) |
<br> | <br> | ||
− | {|border= | + | {|border=1, cellspacing=0, cellpadding=2 |
|+ Parametry morfologiczne linii Beskidka według hodowcy i roku badań | |+ Parametry morfologiczne linii Beskidka według hodowcy i roku badań | ||
! Hodowca | ! Hodowca | ||
Linia 39: | Linia 39: | ||
| 54,6 | | 54,6 | ||
|} | |} | ||
+ | |||
== Źródła == | == Źródła == | ||
− | + | * Troszkiewicz J. (1993): Materiał hodowlany w pasiekach uznanych za zarodowe. ''Pszczelarstwo'' 44(2):16-17. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo44-2_16-17.pdf PDF] | |
− | + | ||
− | + | ||
[[Category:Linie hodowlane pszczoły w Polsce]] | [[Category:Linie hodowlane pszczoły w Polsce]] | ||
{{DEFAULTSORT:Beskidka}} | {{DEFAULTSORT:Beskidka}} |
Aktualna wersja na dzień 15:55, 10 maj 2015
linia Beskidka - znana od początku lat sześćdziesiątych linia, w selekcji ukierunkowana na typ pszczoły kraińskiej, od 1948 tworzona na zrębach genetycznych linii Dobra, między innymi przez reprodukcję linii Dobra B-52, przy zaangażowaniu i współpracy grupy hodowców ze Śląska Cieszyńskiego: J.Kuboka i L.Niewiadomskiego oraz A.Gwoździa i S.Etgensa, korzystających z czterech trutowisk (Brenna, Wapienica, Wisła, Murcki), zgodnie z programem regionalnego związku pszczelarzy (Katowice); w zasadzie chodzi tutaj o zbiór podlinii, mniej lub więcej różniących się między sobą, niekiedy wyróżnianych numerem lub nazwą, jak linia Beskidka Q hodowli A.Gwoździa; wspólne dla nich są takie cechy jak łagodność, nierojliwość, dobre zimowanie, chęć odbudowy plastrów na węzie, skłonność do rabunku niezbyt silnie wyrażona; podobne są także dynamicznym rozwojem, ale różnią się terminem osiągania pełni siły, także ograniczaniem czerwiena matek podczas intensywnego wziątku, długotrwałe pożytki wykorzystują jednak dobrze, ale niektóre nie nadają się na późne pożytki z powodu spadku czerwienia matek po letnim wziątku; jesienią gniazda kitują lecz w niejednakowym stopniu. (Por.: linia Beskidka hodowli Kubeczka, linia Beskidka hodowli Palucha.)
Hodowca | Rok | Szerokość III i IV tergitu mm |
Szerokość IV tergitu mm |
Długość języczka mm |
Indeks kubitalny % |
---|---|---|---|---|---|
Kubok | 1964 | 4,72 | 6,32 | 48,3 | |
Gwóźdź | 1964 | 4,71 | 6,23 | 54,9, | |
Etgens | 1964 | 4,71 | 6,24 | 52,9 | |
Gwóźdź i Etgens | 1971 | 2,345 | 6,345 | 54,6 |
Źródła
- Troszkiewicz J. (1993): Materiał hodowlany w pasiekach uznanych za zarodowe. Pszczelarstwo 44(2):16-17. PDF