Klateczka Burtowa

klateczka Burtowa – wymyślona w byłym ZSRR klateczka transportowa, w której zapas pokarmu magazynuje się w postaci miodu dzięki specjalnemu urządzeniu wnętrza. Wykonana z kawałka drewna o wymiarach: długość 130 mm, szerokość 50 mm i wysokość 40 mm, podzielona na dwie komory, obie wylane woskiem, ta przeznaczona dla matki i pszczół (około 15), podłużna i zaokrąglona, długości 6 mm, szerokości 30 mm i głębokości 35 mm, ma dno wyścielone jednostronnym plasterkiem woszczyny z komórkami skierowanymi ku górze. Komora pokarmowa okrągła, o średnicy 40 mm i głębokości 14 mm, wywierconych jest w niej 7 wgłębień o średnicy 7 mm i głębokości 20 mm, do tych wgłębień wlewa się (najlepiej za pomocą strzykawki) lekko podgrzany miód, jego powierzchnię pokrywa się warstewką (grubość 0,5 mm) wosku, który stygnąc tworzy rodzaj pokrywki, w niej gwoździkiem o średnicy 2 mm robi się otwór, udostępniając w ten sposób pszczołom dostęp do miodu, pobrany jego nadmiar mogą one składać do komórek plastra. Zaopatrzenie na drogę wynosi około 12 g miodu, co wystarcza na 15 dni.