Kłoda stojak

kłoda stojak - najpospolitszy ul nierozbieralny znany u nas co najmniej od końca XV w., przetrwał sporadycznie do połowy XX w. Jest to odpiłowane względnie odrąbane powyżej i poniżej dzieni drzewo bartne albo okrąglak długości 1,5-2,0 m z wyrobioną dzienią zwykle obszerniejszą niż w barci, wyposażony w dłużycę często dwuczęściową, czasami śniot i niekiedy oczko oraz siodełko, przystosowany do bartniczego sposobu doglądu pszczół. Ustawiany pionowo bezpośrednio na ziemi, kamieniach, cegłach lub kładziach albo na stojłach, staniach i sochach, chroniony od zamakania z wierzchu przez przykrycie korą brzozową, słomą (sianem), krążkami, deskami, przeciętymi okrąglakami, daszkami z gontów.