Kószka Buscha

kószka Buscha, ul Buscha - kószka, którą w 1862 F.B. Busch (Niemcy) określił jako słomiany leżak owalny z powodu jej kształtu i wymiarów (długość 62-94 cm, szerokość 47 cm, wysokość 31 cm) oraz zaokrąglonych owalnie ścian, prostopadłych do oddzielnej ruchomej podstawki, pełniącej rolę dennicy. Z wierzchu była nakrywana płaskim denkiem najczęściej słomianym, które opierało się w środku na czterech poprzecznych listwach łączących górne krawędzie owalu. Wylot w dennicy albo dwa wyloty u dołu naprzeciwległych ścian szczytowych kószki, z których jeden zawsze był zamknięty, co wiązało się z technologią pszczelarzenia, polegającą na okresowym wycinaniu plastrów z miodem. Chcąc zatem w jednej (tylnej) połowie ula plastry odnowić, należało go obrócić o 180° w osi pionowej, aby dotychczas zamknięty wylot znalazł się na miejscu, w którym pszczoły wylatywały, W tej kószce można było dogodnie urządzać snozy oraz łatwo zastosować nadstawki, robiąc w górnym denku jeden lub dwa otwory mające 16-21 cm średnicy, na co dzień szczelnie zamykane szpuntem drewnianym, bądź denkiem słomianym.