Jan Ramoszyński
m |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Jan Ramoszyński''' (?-1874) – pszczelarz, początkowo zamieszkiwał w Królestwie Polskim, tam też zdobył wiedzę pszczelarską. Napisał i wydał w 1871 podręcznik ''Zasady pszczelnictwa'', dedykowany [[Jerzy Aleksandrowicz|Jerzemu Aleksandrowiczowi]], profesorowi Uniwersytetu Warszawskiego. Konstruktor ula wzorowanego na [[ul Hubera|ulu ramowym Hubera]] (por. [[ul Ramoszyńskiego]]). Za konstrukcję tę oraz za długoletnie prowadzenie w Warszawie wzorowej pasieki uzyskał na wystawie rolniczo-przemysłowej w Warszawie w 1870 roku złoty medal . Przeniósł się do Galicji, i na Podolu założył własną pasiekę i doprowadził ją do liczby 250-pni. Współorganizował Towarzystwo Pszczelniczo-Jedwabniczo-Sadownicze w Kołomyi (powstało w 1870) i stał się jego czynnym członkiem. Dawał przykład wzorowej gospodarki i zapoznawał okolicznych pszczelarzy z nowoczesną obsługą uli. Jeden z inicjatorów wydania ''Kalendarza pszczelarskiego'' w roku 1874, a wcześniej ''Gazety Pszczelniczej'', której ukazał się jednak tylko jeden numer (z braku prenumeratorów). Zmarł na gruźlicę w Meran w 1874. | '''Jan Ramoszyński''' (?-1874) – pszczelarz, początkowo zamieszkiwał w Królestwie Polskim, tam też zdobył wiedzę pszczelarską. Napisał i wydał w 1871 podręcznik ''Zasady pszczelnictwa'', dedykowany [[Jerzy Aleksandrowicz|Jerzemu Aleksandrowiczowi]], profesorowi Uniwersytetu Warszawskiego. Konstruktor ula wzorowanego na [[ul Hubera|ulu ramowym Hubera]] (por. [[ul Ramoszyńskiego]]). Za konstrukcję tę oraz za długoletnie prowadzenie w Warszawie wzorowej pasieki uzyskał na wystawie rolniczo-przemysłowej w Warszawie w 1870 roku złoty medal . Przeniósł się do Galicji, i na Podolu założył własną pasiekę i doprowadził ją do liczby 250-pni. Współorganizował Towarzystwo Pszczelniczo-Jedwabniczo-Sadownicze w Kołomyi (powstało w 1870) i stał się jego czynnym członkiem. Dawał przykład wzorowej gospodarki i zapoznawał okolicznych pszczelarzy z nowoczesną obsługą uli. Jeden z inicjatorów wydania ''Kalendarza pszczelarskiego'' w roku 1874, a wcześniej ''Gazety Pszczelniczej'', której ukazał się jednak tylko jeden numer (z braku prenumeratorów). Zmarł na gruźlicę w Meran w 1874. | ||
| + | |||
| + | ''(Oprac. Red.)'' | ||
== Pisma == | == Pisma == | ||
Wersja z 21:58, 2 maj 2015
Jan Ramoszyński (?-1874) – pszczelarz, początkowo zamieszkiwał w Królestwie Polskim, tam też zdobył wiedzę pszczelarską. Napisał i wydał w 1871 podręcznik Zasady pszczelnictwa, dedykowany Jerzemu Aleksandrowiczowi, profesorowi Uniwersytetu Warszawskiego. Konstruktor ula wzorowanego na ulu ramowym Hubera (por. ul Ramoszyńskiego). Za konstrukcję tę oraz za długoletnie prowadzenie w Warszawie wzorowej pasieki uzyskał na wystawie rolniczo-przemysłowej w Warszawie w 1870 roku złoty medal . Przeniósł się do Galicji, i na Podolu założył własną pasiekę i doprowadził ją do liczby 250-pni. Współorganizował Towarzystwo Pszczelniczo-Jedwabniczo-Sadownicze w Kołomyi (powstało w 1870) i stał się jego czynnym członkiem. Dawał przykład wzorowej gospodarki i zapoznawał okolicznych pszczelarzy z nowoczesną obsługą uli. Jeden z inicjatorów wydania Kalendarza pszczelarskiego w roku 1874, a wcześniej Gazety Pszczelniczej, której ukazał się jednak tylko jeden numer (z braku prenumeratorów). Zmarł na gruźlicę w Meran w 1874.
(Oprac. Red.)
Pisma
- Jan Ramoszyński Zasady Pszczelnictwa. Nakładem autora, Warszawa 1871.
Źródła
- Harsowski T.(1907): Z pamiętnika starego pszczelarza. Bartnik Postępowy 33(11-12):209-213. (O ulu Ramoszyńskiego.)
- Karłowicz L.(1993): Z dziejów oświaty pszczelarskiej w Polsce. Wyd. PoliART Studio na zlec. Spółdzielni Pszczelarskiej „Apis”, Lublin 1993, ss. 72-73.
- Lewicki K. (1907): Pszczelnictwo krajowe 1907, ss. 33-34. (O ulu Ramoszyńskiego.)
- Ogłoszenie o sprzedaży pasieki po Janie Ramoszyńskim. Bartnik Postępowy 1875 t. 1 nr 2.
- Osiak F.(1957): O pierwszych organizacjach pszczelarskich. Pszczelarstwo 8(10):309-312.
