Jan Curyło
(Utworzył nową stronę „Jan Curyło '''Jan Curyło''' (1907 - 1999) doktor nauk chemicznych, kierownik Zakładu Chemii Produktów Pszczelich Odd...”) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
| − | Urodził się 7 lutego 1907 roku w Oleśnicy, pow. Dąbrowa Tarnowska. Studia rozpoczął na Wydziale Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a następnie kontynuował na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył w 1938 | + | Urodził się 7 lutego 1907 roku w Oleśnicy, pow. Dąbrowa Tarnowska. Studia rozpoczął na Wydziale Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a następnie kontynuował na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył w 1938. W latach 1937-1939 pracował jako asystent w Zakładzie Chemii Nieorganicznej Politechniki Lwowskiej, a w latach 1939-1940 jako kierownik produkcji w Państwowej Destylarni Żywicy w Garbarce. 30 kwietnia 1940 roku został aresztowany przez Niemców pod zarzutem sabotażu i uwięziony w Radomiu, a następnie w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen k. Oranienburga. W grudniu 1941 roku został zwolniony z obozu i powrócił do kraju. Do 1 listopada 1944 nie mógł podjąć pracy z powodu złego stanu zdrowia. Od 1 listopada 1944 roku podjął funkcję zastępcy kierownika laboratorium w Związku Pszczelarzy, a następnie w Instytucie Pszczelarstwa w Lublinie. Laboratorium to w 1951 weszło w skład Instytutu Sadownictwa. Pracując w Instytucie, wykładał technologię chemiczną na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym UMCS w Lublinie (1946-1954) i Wyższej Szkole Rolniczej w Lublinie (1954-1956), później zatrudnił się na stałe w WSR jako wykładowca (1958-1964). W międzyczasie w 1961 uzyskał stopień doktora na Wydziale Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej na podstawie pracy ''Badanie enzymów i węglowodanów w miodach naturalnych i standaryzowanych''. Ostatecznie wrócił do Instytutu, tym razem po kolejnej reorganizacji, Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa, a ściślej jego Oddziału z siedzibą w Puławach, i był aż do przejścia na emeryturę kierownikiem Zakładu Chemii Produktów Pszczelich (do 1972). Chętnie pomagał młodszym pracownikom nauki. Był cenionym wykładowcą uczelni, szanowanym przez wszystkich, a szczególnie przez pszczelarzy. W życiu prywatnym był dowcipnym, sympatycznym, wręcz ujmującym człowiekiem, co nie przeszkadzało mu traktować życia w sposób pragmatyczny. Na emeryturze (1972-99) zamieszkał w Lublinie i zainteresował się filozofią. Był autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych, popularnonaukowych i kilku rozdziałów w książkach (m.in. rozdział w podręczniku akademickim ''Hodowla pszczół'' dotyczący produktów pszczelich, wznawianym kilkukrotnie). Zmarł w 1999 rokuj w Lublinie. |
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] | ||
{{DEFAULTSORT:Curyło Jan}} | {{DEFAULTSORT:Curyło Jan}} | ||
Wersja z 22:04, 11 sty 2012
Jan Curyło (1907 - 1999) doktor nauk chemicznych, kierownik Zakładu Chemii Produktów Pszczelich Oddziału Pszczelnictwa Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa.
Biografia
Urodził się 7 lutego 1907 roku w Oleśnicy, pow. Dąbrowa Tarnowska. Studia rozpoczął na Wydziale Chemicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a następnie kontynuował na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył w 1938. W latach 1937-1939 pracował jako asystent w Zakładzie Chemii Nieorganicznej Politechniki Lwowskiej, a w latach 1939-1940 jako kierownik produkcji w Państwowej Destylarni Żywicy w Garbarce. 30 kwietnia 1940 roku został aresztowany przez Niemców pod zarzutem sabotażu i uwięziony w Radomiu, a następnie w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen k. Oranienburga. W grudniu 1941 roku został zwolniony z obozu i powrócił do kraju. Do 1 listopada 1944 nie mógł podjąć pracy z powodu złego stanu zdrowia. Od 1 listopada 1944 roku podjął funkcję zastępcy kierownika laboratorium w Związku Pszczelarzy, a następnie w Instytucie Pszczelarstwa w Lublinie. Laboratorium to w 1951 weszło w skład Instytutu Sadownictwa. Pracując w Instytucie, wykładał technologię chemiczną na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym UMCS w Lublinie (1946-1954) i Wyższej Szkole Rolniczej w Lublinie (1954-1956), później zatrudnił się na stałe w WSR jako wykładowca (1958-1964). W międzyczasie w 1961 uzyskał stopień doktora na Wydziale Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej na podstawie pracy Badanie enzymów i węglowodanów w miodach naturalnych i standaryzowanych. Ostatecznie wrócił do Instytutu, tym razem po kolejnej reorganizacji, Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa, a ściślej jego Oddziału z siedzibą w Puławach, i był aż do przejścia na emeryturę kierownikiem Zakładu Chemii Produktów Pszczelich (do 1972). Chętnie pomagał młodszym pracownikom nauki. Był cenionym wykładowcą uczelni, szanowanym przez wszystkich, a szczególnie przez pszczelarzy. W życiu prywatnym był dowcipnym, sympatycznym, wręcz ujmującym człowiekiem, co nie przeszkadzało mu traktować życia w sposób pragmatyczny. Na emeryturze (1972-99) zamieszkał w Lublinie i zainteresował się filozofią. Był autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych, popularnonaukowych i kilku rozdziałów w książkach (m.in. rozdział w podręczniku akademickim Hodowla pszczół dotyczący produktów pszczelich, wznawianym kilkukrotnie). Zmarł w 1999 rokuj w Lublinie.
