Borys Szwanwicz
Borys Nikołajewicz Szwanwicz (1889-1957) - dociekliwy pracownik naukowy i świetny jako pedagog nauczyciel akademicki, zoolog z wykształcenia, z wyboru specjalizacji entomolog, z dużym zasobem wiedzy o pszczole miodnej, spożytkowanej w praktyce pszczelarskiej z jego czynnym udziałem. Urodził się w 1889, otrzymał wykształcenie przyrodnicze, studia wyższe ukończył w 1913 na Uniwersytecie Petersburskim i znalazł tam zatrudnienie w Katedrze Zwierząt Bezkręgowych. W piśmiennictwie naukowym debiutował w 1919 pracą z zakresu entomologii, w której dowodził, że rysunek użyłkowania skrzydła i ubarwienie owadów nie wynikają z przypadku lecz podlegają określonym prawidłowościom. Jako wielce utalentowany pedagog uzyskał w 1928 nominację na stanowisko profesora Uniwersytetu w Permie, gdzie organizował Katedrę Zwierząt Bezkręgowych i laboratorium entomologiczne. W 1931 powrócił na macierzystą uczelnię, znaną wówczas jako Uniwersytet Leningradzki, gdzie wkrótce objął Katedrę Entomologii, którą kierował do czasu przejścia na emeryturę. W latach wojny - 1941-1942 - zapoczątkował zakończone po wojnie badania muchy pokojowej pod kątem jej zwalczania. W 1943 ukazała się jego praca, w której przedstawił oryginalny system klasyfikacji owadów, oparty na anatomicznych osobliwościach budowy skrzydeł mszyc. Swoja podstawową wiedzę entomologiczną zawarł w wydanej w 1948 książce Kurs obszczej ntomołogii, jedynej tego rodzaju publikacji w języku rosyjskim. W badaniach chętnie nawiązywał do pszczoły miodnej, nierzadko wkraczając na teren praktyki z wielkim pożytkiem dla pszczelarstwa. W 1926 wydał książkę Nasiekomyje i cwiety w ich wzaimnootnoszenijach, a w 1945 pojawił się jego podręcznik typu nauka praktyce Pczeła i pczełowodstwo napisany wspólnie ze specjalistą z dziedziny pszczelarstwa C. N. Łopatnikowem (wznowienie w 1948), zamieszczał także artykuły w czasopiśmie Pczełowodstwo i udzielał konsultacji pszczelarzom. W ostatnich latach życia interesował się szczególnie zapylaniem roślin motylkowych przez pszczołę miodną. Ogółem opublikował ponad 100 prac naukowych, dużo czasu poświęcał działalności pedagogicznej. Czynny był do ostatnich dni życia. Zmarł w grudniu 1957.
