Pożytek główny
(Utworzył nową stronę „'''pożytek główny''' – pora masowego kwitnienia najważniejszych w danej okolicy roślin miododajnych, które oferują pszczołom tyle nektaru, że rodziny pszczel...”)
następna edycja →
Wersja z 19:12, 14 maj 2013
pożytek główny – pora masowego kwitnienia najważniejszych w danej okolicy roślin miododajnych, które oferują pszczołom tyle nektaru, że rodziny pszczele nagromadzają w tym czasie większą część zapasów miodowych. Według wskazań ula wagowego okres ten wyodrębnia się wyraźnie zwartością dobrych przybytków dobowych, przewyższających wszelkie inne z tego samego sezonu pożytkowego. W niezbyt odległej przeszłości ta jego dominacja jak i miejsce w sezonowym rozkładzie pożytków były oczywiste, w statystycznym ujęciu dla kraju, opierającym się na masowych obserwacjach pszczelarzy, rozpoczynał się on 14 czerwca i trwał 31 dni, natomiast według oceny wagowej wziątku pojawiał się nieco wcześniej: 9 czerwca i trwał 34 dni, jego pozycja była jednak zawsze niezachwiana, obejmował bowiem 76% masy rocznego wziątku, chociaż te uśrednienie wartości kryje spore zróżnicowanie, jakie występowało na poziomie pasiek, regionów kraju i lat obserwacji. Obecnie rozkład sezonowy pożytku nie jest tak oczywisty, aczkolwiek zarysów dawnej prawidłowości można się w wielu okolicach dopatrzyć. Dawny obraz został zmącony przez postępujące rozdrobnienie zasobów pożytkowych w czasie oraz przesunięcie ich głównego ciężaru ku wiośnie (ilościowa struktura wziątku w sezonie, okresy pożytkowe).
