Zamknięty rejon hodowli pszczoły kampinoskiej
| Linia 32: | Linia 32: | ||
<references> | <references> | ||
| − | <ref name="pszczelarstwo34-9_6">Tombacher J. (1983): Czy istnieje pszczoła kampinoska ? ( | + | <ref name="pszczelarstwo34-9_6">Tombacher J. (1983): Czy istnieje pszczoła kampinoska ? (część I). ''Pszczelarstwo'' 34(9):6. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo34-9_6.pdf PDF]</ref> |
| − | <ref name="pszczelarstwo34-10_3">Ostrowska A. (1983): Historia organizacji zamkniętego rejonu hodowli pszczoły kampinoskiej ( | + | <ref name="pszczelarstwo34-10_3">Ostrowska A. (1983): Historia organizacji zamkniętego rejonu hodowli pszczoły kampinoskiej (część II). ''Pszczelarstwo'' 34(10):3. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo34-10_3.pdf PDF]</ref> |
| − | <ref name="pszczelarstwo34-12_5">Gromisz M. (1983): Założenia hodowli zachowawczej pszczoły kampinoskiej ( | + | <ref name="pszczelarstwo34-12_5">Gromisz M. (1983): Założenia hodowli zachowawczej pszczoły kampinoskiej (część III). ''Pszczelarstwo'' 34(12):5. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo34-12_5.pdf PDF]</ref> |
</references> | </references> | ||
Wersja z 20:09, 21 kwi 2012
Zamknięty rejon hodowli pszczoły kampinoskiej - zamknięty rejon hodowli utworzony na mocy zarządzenie Prezydenta Miasta Warszawy z 1980 w obrębie Narodowego Parku Kampinoskiego, na około 500 km2 z około 1000-1500 pniami w 100-120 pasiekach (2-3 pnie na 1 km2) utrzymujących pszczołę kampinoską [1] [2].
![Zamknięty rejon hodowli pszczoły kampinoskiej (ryc. zaczerpnięta z [3])](/w/index.php?title=Plik:Zamkni%C4%99ty_rejon_hodowli_pszczo%C5%82y_kampinoskiej_1.jpg)
|
| Szkic sytuacyjny zamkniętego rejonu hodowli pszczoły kampinoskiej. 1 - obszar wolny od penetracji trutni spoza rejonu, 2 - teren najodpowiedniejszy na miejsce wystawiania matek pszczelich do unasienienia, 3 - zasięg przestrzenny lotów godowych matek pszczelich wystawianych w obrebie trójkata 2 (ryc. zaczerpnięta z artykułu[3]) |
Ogólne założenia organizacyjne rejonu hodowli [3]:
(1) matki pszczele mają należeć wyłącznie do czystej pszczoły kampinoskiej (ten warunek nie dotyczy robotnic),
(2) reprodukcja populacji - głównie drogą naturalnego unasieniania (przyjmuje się: odległość lotów godowych matek do 3 km, lotów trutni do 6 km),
(3) prace hodowlane może prowadzić każda pasieka (nawet zalecane),
(4) obowiązuje ewidencja matek pszczelich i kontrolowana ich wymiana,
(5) optymalne napszczelenie: tyle rodzin ile może się wyżywić na tym terenie (łącznie z zapasami zimowymi); w obrębie rejonu wyznaczono granice lokalizacji trutowiska, zapewniającego matkom spotkania z trutniami wyłącznie kampinoskimi, pochodzącymi z różnych pasiek, prawie z obszaru całego rejonu, co sprzyja utrzymaniu zmienności genetycznej na wysokim poziomie.
W organizowaniu pracy hodowlanej przewidziano trzy stopnie:
0 - prymitywny wychów matek mniej lub bardziej kontrolowany oraz pozyskiwanie matek w sposób naturalny przez rojenie się rodzin i cichą wymianę - unasienianie w warunkach pasieki,
I - selekcja materiału matecznego i unasienianie naturalne matek oraz na trutowisku - na tej kategorii matek opiera się głównie reprodukcja populacji chronionej,
II - selekcja strony matecznej i strony ojcowskiej z doborem indywidualnym - unasienianie sztuczne matek; odpowiednio do tych poziomów kształtuje się wartość hodowlana matek i rodzaj ich wykorzystania.
Matki stopnia zerowego służą na potrzeby własne pasiek, z warunkiem, że pochodzą od matek stopnia I lub II, wyjątkowo zerowego, i że zostaną wymienione w ciągu dwóch lat nie pozostawiając po sobie płodnego potomstwa żeńskiego, na przykład matek rojowych czy z cichej wymiany.
Źródła
- ↑ Tombacher J. (1983): Czy istnieje pszczoła kampinoska ? (część I). Pszczelarstwo 34(9):6. PDF
- ↑ Ostrowska A. (1983): Historia organizacji zamkniętego rejonu hodowli pszczoły kampinoskiej (część II). Pszczelarstwo 34(10):3. PDF
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Gromisz M. (1983): Założenia hodowli zachowawczej pszczoły kampinoskiej (część III). Pszczelarstwo 34(12):5. PDF
