Ul znormalizowany niemiecki

ul znormalizowany niemiecki - uznany w 1880 przez zjazd pszczelarzy w Kolonii (Niemcy) szafkowy ul mieszczący w budowie ciepłej w 2 lub częściej w 3 kondygnacjach po 12 ramek 223x185 mm, jako tzw. półramek, zawieszanych na wcięciach w ścianach bocznych (ramka znormalizowana niemiecka). Obok półramek wprowadzono później także ramki podwójne 223x370 mm (tzw. całkowite) do części gniazdowej, zajmującej 2 dolne kondygnacje. Trzecia kondygnacja górna stanowiła magazyn miodowy, oddzielany deską najczęściej ruchomą, w środku z otworem zamykanym szpuntem. W obecnych rozwiązaniach konstrukcyjnych ramka tego systemu jest stosowana w pozycji obróconej o 90° tzw. leżąca (370x223 mm) zarówno w ulach z boczną jak i z górną obsługą.