Ul półkłodowy nadstawkowy
Z ApisWiki.PL
(Różnice między wersjami)
m |
m |
||
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | '''ul półkłodowy nadstawkowy''' - przerobiona na ul ramowy lub snozowy część dolna lub górna (nogi lub głowa) przeciętej w połowie kłody. Jej wnętrze przystosowano do zawieszania ramek gniazdowych, zwykle 8-9 systemu warszawskiego, lub snozów, z boku zamykano zatworem oszklonym i zatworem zewnętrznym, nad gniazdem umieszczano nadstawkę skrzynkową zewnętrzną, przykrywano wiekiem i daszkiem. Wyloty robiono lejkowate, z boku (budowa zimna), jeden u góry, drugi u spodu oraz w nadstawce. Rozwiązanie zalecane w początkach | + | '''ul półkłodowy nadstawkowy''' - przerobiona na [[ule ramowe|ul ramowy]] lub snozowy część dolna lub górna (nogi lub głowa) przeciętej w połowie kłody. Jej wnętrze przystosowano do zawieszania ramek gniazdowych, zwykle 8-9 systemu warszawskiego, lub snozów, z boku zamykano zatworem oszklonym i zatworem zewnętrznym, nad gniazdem umieszczano nadstawkę skrzynkową zewnętrzną, przykrywano wiekiem i daszkiem. Wyloty robiono lejkowate, z boku (budowa zimna), jeden u góry, drugi u spodu oraz w nadstawce. Rozwiązanie zalecane w początkach XX stulecia na Wileńszczyźnie. |
{{DEFAULTSORT:ul polklodowynadstawkowy}} | {{DEFAULTSORT:ul polklodowynadstawkowy}} | ||
[[Category:Mieszkania pszczoły]] | [[Category:Mieszkania pszczoły]] | ||
− | [[Category:Konstrukcje uli| | + | [[Category:Konstrukcje uli|polklodowynadstawkowy ul]] |
Aktualna wersja na dzień 21:24, 4 sty 2013
ul półkłodowy nadstawkowy - przerobiona na ul ramowy lub snozowy część dolna lub górna (nogi lub głowa) przeciętej w połowie kłody. Jej wnętrze przystosowano do zawieszania ramek gniazdowych, zwykle 8-9 systemu warszawskiego, lub snozów, z boku zamykano zatworem oszklonym i zatworem zewnętrznym, nad gniazdem umieszczano nadstawkę skrzynkową zewnętrzną, przykrywano wiekiem i daszkiem. Wyloty robiono lejkowate, z boku (budowa zimna), jeden u góry, drugi u spodu oraz w nadstawce. Rozwiązanie zalecane w początkach XX stulecia na Wileńszczyźnie.