Ul ałtajski

ul ałtajski – pierwszy ul rozbieralny na Ałtaju i Zachodniej Syberii, skonstruowany w końcu XIX wieku przez carskich zesłańców A.N. Fedorowa i J.P. Michaelisa, nagrodzony a 1896 na wystawie rolniczej w Niżegrodzku, bardzo popularny, spotykany jeszcze po drugiej wojnie światowej. Ma dwa korpusy, każdy z nich może pomieścić 17 ramek rozmiarów 404x262 mm. Pierwotnie korpus gniazdowy montowano na nogach stałych, później robiono nogi odejmowane i dennicę ruchomą, przedłużoną w mostek. Wylotki wyrabiano po środku ściany, w korpusie gniazdowym dwa, u spodu główny i nad nim drugi mniejszy 4 cm poniżej powałki, w korpusie nadstawkowym tylko górny. Dodatkowe wyloty po drugiej stronie ula służyły odkładom i matkom zapasowym. Daszek dwuspadowy, odejmowany lub z pomocą specjalnego urządzenia odchylany na stronę, podobnie jak wieko skrzyni, podobne urządzenie służyło także do uchylania dna.