Ul Morlota

ul Morlota - konstrukcja ulowa powstała w 1839 z próby upraktycznienia obserwacyjnego ula Hubera, oparta na modelu ula Hübnera. Składała się ona z pewnej liczby ramek o szerokości około 318 mm i wysokości 500-530 mm, przystawianych na styk do siebie i spinanych żelaznymi haczykami. W górnych beleczkach na krawędziach wycinano szpary z felcem, które przykrywano na co dzień płytkami szklanymi lub deseczkami, przez co zyskano także wgląd od góry do gniazda, okienka zaś w ramkach-zatworach okrywających zaopatrzono w okiennice. Wylot usytuowano na budowę zimną, wyrabiając go w podstawce-dennicy, na której ustawiano ramki-segmenty pionowe ula. Użycie haczyków w konstrukcji tego ula, jak podaje P.Cuny (1872), J.Dolinowski (1860) łączy z ulem Sileniusa.