Ul Dzierżona
m |
m (→Źródła) |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
− | Demianowicz A. (1956): Ul Dzierżona. ''Pszczelarstwo'' 7(10):15. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo7-10_15.pdf PDF] | + | Demianowicz A. (1956): Ul Dzierżona. ''Pszczelarstwo'' 7(10):15. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo7-10_15.pdf PDF] |
{{DEFAULTSORT:ul Dzierzona}} | {{DEFAULTSORT:ul Dzierzona}} | ||
[[Category:Mieszkania pszczoły]] | [[Category:Mieszkania pszczoły]] | ||
[[Category:Konstrukcje uli|Dzierzona ul]] | [[Category:Konstrukcje uli|Dzierzona ul]] |
Wersja z 14:03, 29 lis 2012
ul Dzierżona, dzierżon - szeroko znany w Europie pierwszy ul rozbieralny (1838), skonstruowany przez J. Dzierżona, w którym zastosowano manipulowanie plastrami gniazdowymi i miodowymi przytwierdzonymi od góry do snozów. Jest protoplastą rodziny uli szafkowych o plastrach równoległych do drzwiczek: rozwiązanie najczęściej stosowane obecnie w pawilonach. Budowany w różnych wersjach, podstawowa postać: szafa z drzwiczkami, wewnątrz na bocznych ścianach pierwotnie listwy później wcięcia na kilku poziomach (4-5), przeznaczane do wsuwania snozów z początkami lub plastrami, w razie potrzeby rodzina zajmuje coraz to dalsze poziomy (zalecano: odstępy między wcięciami około 15 cm, wysokość plastrów do 30 cm, szerokość około 25, 16 plastrów w jednej kondygnacji). Plastry na snozach po odcięciu od ścian bocznych ula można wysuwać, przenosić i powtórnie wkładać, odstępy między nimi utrzymywano odpowiednio wyrabiając snozy albo wbijając gwoździki (szerokość snoza 23 mm, z odstępnikami 35 mm). Z czasem naśladowcy konstruktora wprowadzili ramki wzorem A. Berlepscha (ramka Berlepscha), on sam uczynił to dopiero w 1906.
Źródła
Demianowicz A. (1956): Ul Dzierżona. Pszczelarstwo 7(10):15. PDF