Ul Dadanta-Blatta Rodziny Kolejowej
m |
m |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
{| | {| | ||
|- | |- | ||
| − | | [[Image:Ul_Dadanta-Blatta_Rodziny_Kolejowej_1.jpg|right| | + | | [[Image:Ul_Dadanta-Blatta_Rodziny_Kolejowej_1.jpg|right|255px|Ul Dadanta-Blatta Rodziny Kolejowej]] |
| valign="bottom"|Ul Dadanta-Blatta Rodziny Kolejowej z jedną nadstawką. (Wg: Antoni Demianowicz ''Pszczoły ich życie i hodowla'', Nakład III, Warszawa, 1936; rys. 128, s. 138.) | | valign="bottom"|Ul Dadanta-Blatta Rodziny Kolejowej z jedną nadstawką. (Wg: Antoni Demianowicz ''Pszczoły ich życie i hodowla'', Nakład III, Warszawa, 1936; rys. 128, s. 138.) | ||
|} | |} | ||
Aktualna wersja na dzień 17:45, 12 lis 2015
ul Dadanta-Blatta Rodziny Kolejowej, ul dadan Rodziny Kolejowej - najelegantszy z uli w Polsce międzywojennej, wywodzi się z rozwiązań M. Dernowa i K. Szalkiewicza (ul Dadanta-Blatta Dernowa), zatwierdzony jako Standard R.K. 1936 przez Zarząd Główny Rodziny Kolejowej dla użytku członków tego 250-tysięcznego stowarzyszenia. Jest to 12-ramowy ul nadstawkowy o wymiarach ramki gniazdowej 435x300 mm i nadstawkowej 435x145 mm. Przednia i tylna ściana skrzyni gniazdowej - podwójna, boczne - pojedyncze, dno pojedyncze ruchome wystające jako mostek z klapą na zawiasach, stojak do ustawiania ula oryginalny. Powałka z desek oraz ramowa poduszka z otworem do podkarmiania, daszek teleskopowy dwuspadowy z zasiatkowanymi otworami wentylacyjnymi. W komplet wchodzą 2 nadstawki zewnętrzne o ścianach pojedynczych, mieszczące po 12 lub po 9 pogrubionych plastrów.
 |
Ul Dadanta-Blatta Rodziny Kolejowej z jedną nadstawką. (Wg: Antoni Demianowicz Pszczoły ich życie i hodowla, Nakład III, Warszawa, 1936; rys. 128, s. 138.) |
Źródła
- Antoni Demianowicz Pszczoły ich życie i hodowla, Nakład III, Warszawa, 1936, ss. 136-142. PDF
