Tadeusz Wawryn
(Utworzył nową stronę „'''Tadeusz Wawryn''' (1913-1990) pszczelarz, świetny pedagog i wychowawca, współtwórca Technikum Pszczelarskiego i jego długoletni dyrektor, hodowca pszczół dosk...”) |
m (→Biografia) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
| − | Urodził się 31 sierpnia 1913 we wsi Płoskie na Zamojszczyźnie w rodzinie z tradycjami pszczelarskimi; w 1933 ukończył szkołę średnią i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy we Włodzimierzu Wołyńskim; w latach 1934-1939 odbył studia na Wydziale Rolnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego; brał udział w kampanii wrześniowej; przez pierwsze lata okupacji niemieckiej pracował w gospodarstwie ojca, gdzie zajmował się głównie pasieką; w 1942 w wyniku akcji wysiedleńczej musiał opuścić rodzinne strony; osiadł w Lublinie, gdzie otrzymał pracę w Izbie Rolniczej i Wojewódzkim Związku Pszczelarskim; przetrwał tam aż do wkroczenia na Lubelszczyznę wojsk sowieckich; wspomagany przez podobnych jemu zapaleńców jesienią 1944 przystąpił do organizowania średniej szkoły o profilu pszczelarskim, która w rok później została przeniesiona do Żabiej Woli, przemianowanej na Pszczelą Wolę; takie były początki szeroko znanego później Technikum Pszczelarskiego, którym kierował i które urządzał aż do przejścia na emeryturę w 1973; cechowała go wielka ambicja i wytrwałość w pracy, dbałość o ład i wzorowy porządek, systematyczność w działaniu i uczciwość; potrafił nawiązać kontakt z młodymi ludźmi, dla których był autorytetem, rozniecał w nich chęć do aktywnego działania w życiu indywidualnym i społecznym; zainteresowania jego wykraczały poza dydaktykę, z zagadnień pszczelarskich szczególnie mu bliskich była hodowla; wyselekcjonował linię pszczół Maryninka, zaoferował ciekawe rozwiązania z zakresu wychowu matek pszczelich, prowadził m.in. badania dotyczące zapylania koniczyny czerwonej przez pszczołę miodną, uwieńczone w 1970 tytułem doktora w lubelskiej Akademii Rolniczej; udzielał się społecznie przede wszystkim na rzecz Związku Pszczelarskiego Polskiego i Wojewódzkiego lubelskiego; publikował wiele artykułów, opracowywał skrypty i podręczniki dla instruktorów pszczelarstwa, wspólnie z L.Weberem napisał ''Selekcję i wychów matek pszczelich'', PWRiL Warszawa 1956, był współautorem dzieł zbiorowych: ''Pszczelarstwo'', PWRiL Warszawa 1951, ''Poradnik pszczelarza'', PWRiL Warszawa 1954, ''Hodowla pszczół'', PWRiL 1957 (sześć wydań), ''Encyklopedia pszczelarska'', PWRiL Warszawa 1989; po przejściu na emeryturę nie zerwał łączności ze światem pszczelarskim; rok 1977 przyniósł mu honorowe członkostwo Polskiego Związku Pszczelarskiego; zmarł 1 sierpnia 1990. | + | Urodził się 31 sierpnia 1913 we wsi Płoskie na Zamojszczyźnie w rodzinie z tradycjami pszczelarskimi; w 1933 ukończył szkołę średnią i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy we Włodzimierzu Wołyńskim; w latach 1934-1939 odbył studia na Wydziale Rolnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego; brał udział w kampanii wrześniowej; przez pierwsze lata okupacji niemieckiej pracował w gospodarstwie ojca, gdzie zajmował się głównie pasieką; w 1942 w wyniku akcji wysiedleńczej musiał opuścić rodzinne strony; osiadł w Lublinie, gdzie otrzymał pracę w Izbie Rolniczej i Wojewódzkim Związku Pszczelarskim; przetrwał tam aż do wkroczenia na Lubelszczyznę wojsk sowieckich; wspomagany przez podobnych jemu zapaleńców jesienią 1944 przystąpił do organizowania średniej szkoły o profilu pszczelarskim, która w rok później została przeniesiona do Żabiej Woli, przemianowanej na Pszczelą Wolę; takie były początki szeroko znanego później Technikum Pszczelarskiego, którym kierował i które urządzał aż do przejścia na emeryturę w 1973; cechowała go wielka ambicja i wytrwałość w pracy, dbałość o ład i wzorowy porządek, systematyczność w działaniu i uczciwość; potrafił nawiązać kontakt z młodymi ludźmi, dla których był autorytetem, rozniecał w nich chęć do aktywnego działania w życiu indywidualnym i społecznym; zainteresowania jego wykraczały poza dydaktykę, z zagadnień pszczelarskich szczególnie mu bliskich była hodowla; wyselekcjonował [[linia Maryninka|linię pszczół Maryninka]], zaoferował ciekawe rozwiązania z zakresu wychowu matek pszczelich, prowadził m.in. badania dotyczące zapylania koniczyny czerwonej przez pszczołę miodną, uwieńczone w 1970 tytułem doktora w lubelskiej Akademii Rolniczej; udzielał się społecznie przede wszystkim na rzecz Związku Pszczelarskiego Polskiego i Wojewódzkiego lubelskiego; publikował wiele artykułów, opracowywał skrypty i podręczniki dla instruktorów pszczelarstwa, wspólnie z [[Leonard Weber|L.Weberem]] napisał ''Selekcję i wychów matek pszczelich'', PWRiL Warszawa 1956, był współautorem dzieł zbiorowych: ''Pszczelarstwo'', PWRiL Warszawa 1951, ''Poradnik pszczelarza'', PWRiL Warszawa 1954, ''Hodowla pszczół'', PWRiL 1957 (sześć wydań), ''Encyklopedia pszczelarska'', PWRiL Warszawa 1989; po przejściu na emeryturę nie zerwał łączności ze światem pszczelarskim; rok 1977 przyniósł mu honorowe członkostwo Polskiego Związku Pszczelarskiego; zmarł 1 sierpnia 1990. |
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] | ||
{{DEFAULTSORT:Wawryn Tadeusz}} | {{DEFAULTSORT:Wawryn Tadeusz}} | ||
Wersja z 21:05, 23 sie 2012
Tadeusz Wawryn (1913-1990) pszczelarz, świetny pedagog i wychowawca, współtwórca Technikum Pszczelarskiego i jego długoletni dyrektor, hodowca pszczół doskonały.
Biografia
Urodził się 31 sierpnia 1913 we wsi Płoskie na Zamojszczyźnie w rodzinie z tradycjami pszczelarskimi; w 1933 ukończył szkołę średnią i wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy we Włodzimierzu Wołyńskim; w latach 1934-1939 odbył studia na Wydziale Rolnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego; brał udział w kampanii wrześniowej; przez pierwsze lata okupacji niemieckiej pracował w gospodarstwie ojca, gdzie zajmował się głównie pasieką; w 1942 w wyniku akcji wysiedleńczej musiał opuścić rodzinne strony; osiadł w Lublinie, gdzie otrzymał pracę w Izbie Rolniczej i Wojewódzkim Związku Pszczelarskim; przetrwał tam aż do wkroczenia na Lubelszczyznę wojsk sowieckich; wspomagany przez podobnych jemu zapaleńców jesienią 1944 przystąpił do organizowania średniej szkoły o profilu pszczelarskim, która w rok później została przeniesiona do Żabiej Woli, przemianowanej na Pszczelą Wolę; takie były początki szeroko znanego później Technikum Pszczelarskiego, którym kierował i które urządzał aż do przejścia na emeryturę w 1973; cechowała go wielka ambicja i wytrwałość w pracy, dbałość o ład i wzorowy porządek, systematyczność w działaniu i uczciwość; potrafił nawiązać kontakt z młodymi ludźmi, dla których był autorytetem, rozniecał w nich chęć do aktywnego działania w życiu indywidualnym i społecznym; zainteresowania jego wykraczały poza dydaktykę, z zagadnień pszczelarskich szczególnie mu bliskich była hodowla; wyselekcjonował linię pszczół Maryninka, zaoferował ciekawe rozwiązania z zakresu wychowu matek pszczelich, prowadził m.in. badania dotyczące zapylania koniczyny czerwonej przez pszczołę miodną, uwieńczone w 1970 tytułem doktora w lubelskiej Akademii Rolniczej; udzielał się społecznie przede wszystkim na rzecz Związku Pszczelarskiego Polskiego i Wojewódzkiego lubelskiego; publikował wiele artykułów, opracowywał skrypty i podręczniki dla instruktorów pszczelarstwa, wspólnie z L.Weberem napisał Selekcję i wychów matek pszczelich, PWRiL Warszawa 1956, był współautorem dzieł zbiorowych: Pszczelarstwo, PWRiL Warszawa 1951, Poradnik pszczelarza, PWRiL Warszawa 1954, Hodowla pszczół, PWRiL 1957 (sześć wydań), Encyklopedia pszczelarska, PWRiL Warszawa 1989; po przejściu na emeryturę nie zerwał łączności ze światem pszczelarskim; rok 1977 przyniósł mu honorowe członkostwo Polskiego Związku Pszczelarskiego; zmarł 1 sierpnia 1990.
