Onufry Czyńka
m (→Pisma) |
(→Źródła) |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
* Leon Błoński (1930): Przed programem założenia pasieki postępowej. ''Pszczelarz Polski Sad i Pasieka'' 1(10):221-225. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczpolski/pszczpolski1930-10_221-225.pdf PDF] | * Leon Błoński (1930): Przed programem założenia pasieki postępowej. ''Pszczelarz Polski Sad i Pasieka'' 1(10):221-225. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczpolski/pszczpolski1930-10_221-225.pdf PDF] | ||
+ | * Aleksander Pietrosiński (1955): Wspomnienie. ''Pszczelarstwo'' 6(6):21. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo6-6_19-21.pdf PDF] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] | ||
{{DEFAULTSORT:Czynka Onufry}} | {{DEFAULTSORT:Czynka Onufry}} |
Wersja z 20:04, 7 gru 2014
Onufry Czyńka (1859-1922) – urzędnik pocztowy, pszczelarz, wynalazca nowego systemu ula.
Biografia
Urodził się 23 czerwca 1859 w Mikołajowicach powiat Żydaczewo (k. Lwowa). Pszczelarstwa uczył się z podręczników J. Dzierżona. Wprowadził oryginalne rozwiązanie konstrukcyjne ula szafkowego (ul Czyńki) i obmyślił technologię gospodarowania w nim, taką aby pszczoły dawały dużo miodu (dużo wolnego miejsca dla pszczół, dobra wentylacja). Od około 1900 zaangażował się bez reszty doskonaleniu swego wynalazku i borykając się z trudnościami materialnymi i nie znajdując zrozumienia wśród kolegów pszczelarzy, którzy w większości nie darzyli go zaufaniem, jak i często zarzucali mu chęci pozyskania nadmiernego zysku z racji wdrażania wynalazku. Zwłaszcza wzbudzała duże wątpliwości konstrukcja ula [1]. W 1901 doniósł do Bartnika postępowego o swoim wynalazku. Polegał on na otrzymaniu dużej siły rodzin na pożytek. W 1903 pisał o sobie, że zajmuje on obecnie nędzną ale stałą posadę poczmistrza w Zapałowie, gdzie samotnie żyjąć spokojnie oczekuje chwili wybawienia jego z niedoli nie do pozazdroszczenia. Zgryziony i zamartwiony do ostateczności zajściami rodzinnymi, zruinowany na mieniu i zdrowiu nie gospodarzył przez 2 lata w swojej przeszło 200 pni liczącej pasiece, ta pozostawiona zupełnie na opatrzności losu, zmarniała i pozostało mu zaledwie 20 pni, których nie może przewieźć na inne miejsce swojej pracy z braku pieniędzy. Sugeruje jednak, że o nowej metodzie trzeba będzie wydać książkę i budować ule systemu autora.
W 1913 jako emeryt osiadł w Żółtańcach k. Lwowa, skąd wygnała go wojna w głąb Rosji. Po 6 latach w 1921 powrócił do Polski i zamieszkał w Hrubieszowie. Tu zebrał i uporządkował swoje zapiski z 50-letniej praktyki pszczelarskiej i nadał im formę książki, której nadał tytuł: Pszczelnictwo i racjonalność tegoż w nowym oświetleniu prawdy. Książki nie zdążył wydać, umarł 12 maja 1922 w Hrubieszowie. Książka wyszła drukiem 11 lat po śmierci autora (w 1933), a to dzięki usilnemu staraniu L. Błońskiego z Leżajska, a przede wszystkim dzięki zabiegom Wilhelma Lemana, związkowca zajmującego wybitne stanowisko w zawodzie drukarskim.
Przypisy
- ↑ Ul Czyńki budowany jest jako bliźniak, szafkowy, dwukondygnacyjny (gniazdo i magazyn miodowy) na ramkę Ciesielskiego 227x480 mm, mieszczącą ich w jednej kondygnacji 18 (dwie rodziny po dwie kondygnacje, łącznie 72 ramki).
Pisma
- Onufry M. Czyńka. Pszczelnictwo i racjonalność tegoż w nowym oświetleniu prawdy, 1933, Warszawa, Skład główny Księgarni Rolniczej. (Praca dostępna w zasobach Biblioteki Cyfrowej UWM, oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl: 211. DJVU)