Linia Beskidka

linia Beskidka - znana od początku lat sześćdziesiątych linia, w selekcji ukierunkowana na typ pszczoły kraińskiej, od 1948 tworzona na zrębach genetycznych linii Dobra, między innymi przez reprodukcję linii Dobra B-52, przy zaangażowaniu i współpracy grupy hodowców ze Śląska Cieszyńskiego: J.Kuboka i L.Niewiadomskiego oraz A.Gwoździa i S.Etgensa, korzystających z czterech trutowisk (Brenna, Wapienica, Wisła, Murcki), zgodnie z programem regionalnego związku pszczelarzy (Katowice); w zasadzie chodzi tutaj o zbiór podlinii, mniej lub więcej różniących się między sobą, niekiedy wyróżnianych numerem lub nazwą, jak linia Beskidka Q hodowli A.Gwoździa; wspólne dla nich są takie cechy jak łagodność, nierojliwość, dobre zimowanie, chęć odbudowy plastrów na węzie, skłonność do rabunku niezbyt silnie wyrażona; podobne są także dynamicznym rozwojem, ale różnią się terminem osiągania pełni siły, także ograniczaniem czerwiena matek podczas intensywnego wziątku, długotrwałe pożytki wykorzystują jednak dobrze, ale niektóre nie nadają się na późne pożytki z powodu spadku czerwienia matek po letnim wziątku; jesienią gniazda kitują lecz w niejednakowym stopniu.

Parametry morfologiczne linii Beskidka według hodowcy i roku badań

Hodowca	Rok	Szerokość III i IV tergitu mm	Szerokość IV tergitu mm	Długość języczka mm	Indeks kubitalny %
Kubok	1964	4,72		6,32	48,3
Gwóźdź	1964	4,71		6,23	54,9,
Etgens	1964	4,71		6,24	52,9
Gwóźdź i Etgens	1971		2,345	6,345	54,6