Jerzy Henneberg
(Utworzył nową stronę „Jerzy Henneberg '''Jerzy Ludwik Henneberg''' (1896 - 1980) == Biografia == == Źródła == * Karłowicz L. (1983): Ku...”) |
m (→Źródła) |
||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | [[Image:Jerzy Henneberg.jpg|thumb|right| | + | [[Image:Jerzy Henneberg.jpg|thumb|right|150px|Jerzy Ludwik Henneberg]] |
− | '''Jerzy Ludwik Henneberg''' (1896 - 1980) | + | '''Jerzy Ludwik Henneberg''' (1896-1980) zawodowy wojskowy (mjr. rezerwy), inż. rolnik wyspecjalizowany w zielarstwie, posiadał dużą wiedzą pszczelarską. |
== Biografia == | == Biografia == | ||
+ | Wywodził się ze znanej z działalności gospodarczej i patriotycznej rodziny Hennebrgów z Warszawy, jego ojciec Karol był inżynierem, matką Maria z domu Kagadiejew. Urodził się 17 września 1896 w Helsinkach (Finlandia). Od zarania edukacji pociągały go nauki przyrodnicze stosowane: zielarstwo i pszczelarstwo, już w dzieciństwie zbierał zioła sprzedawał, a od matki otrzymał w prezencie pień z pszczołami. Studia podjął na wydziale rolnym Politechniki Kijowskiej, specjalizował się w hodowli i uprawie roślin leczniczych. Podczas studiów wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, a w 1918 do powstającego Wojska Polskiego i pozostał jako oficer zawodowy. Brał udział w wojnie 1920 oraz kampanii Wrześniowej 1939. Dowodził [http://pl.wikipedia.org/wiki/27_Dywizjon_Artylerii_Ci%C4%99%C5%BCkiej_(II_RP) 27 DAC], walczył na Pomorzu, 19 września ranny dostał się do niewoli. Po przejściowym pobycie w obozie IV A znalazł się w oflagu II C Woldenberg. W niewoli był bardzo czynny jako współzałożyciel koła Rolników z Sekcją Pszczelarską oraz założyciel Sekcji Zielarskiej – stał na czele obu tych sekcji. Dzięki jego staraniom na terenie oflagu znalazło się kilka pni pszczół, założono poletka roślin miododajnych i leczniczych. Po roku pasieka doszła do 40 pni (ule służyły obozowej konspiracji za skrytki na broń). Organizował kursy z zakresu zielarstwa i pszczelarstwa wraz z por. Henrykiem Rekściem, [[Józef Szymankiewicz|ppor. Józefem Szymankiewiczem]], ppor. Piotrem Krzesińskim, ppor. Mieczysławem Zbożicem przeszkolił w trzech turnusach około 700 osób, w tym 100 szeregowych. Gdy u schyłku wojny nadszedł czas ewakuacji oflagu zorganizował udaną ucieczkę. Po odszukaniu żony i córki w wolnym już od okupanta kraju, rozpoczął pracę w Łodzi jako inspektor zielarstwa w Izbie Rolniczej oraz wykładowcą uprawy roślin leczniczych na Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1948 związał się z Wielkopolską, zorganizował gospodarstwo rolne w Strykowie (produkcja zielarska), następnie podjął pracę jako instruktor zielarstwa w Wojewódzkim związku Kółek Rolniczych w Poznaniu, został członkiem Miejskiego Koła Pszczelarzy w Poznaniu, zaangażował się w sprawy ochrony roślin. Działał w Polskim Związku Zielarzy, ZBoWiD, Polskim Związku Łowieckim, Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Fińskiej. Jego zasługi na polu zielarstwa były duże, m.in. wyhodował i aklimatyzował nowe odmian ziół, prowadził praktyki dla studentów farmacji i rolnictwa. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Order Virtuti Militari. Zmarł 27 marca 1980 w Poznaniu. | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
* Karłowicz L. (1983): Kurs pszczelarski w obozie jenieckim. ''Pszczelarstwo'' 34(1):14. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo34-1_14.pdf PDF] | * Karłowicz L. (1983): Kurs pszczelarski w obozie jenieckim. ''Pszczelarstwo'' 34(1):14. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo34-1_14.pdf PDF] | ||
− | * Kronika żałobna. ''Pszczelarstwo'' | + | * Zygmunt Kostrzewski (1981): Kronika żałobna. ''Pszczelarstwo'' 32(4):22. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo32-4_22.pdf PDF] |
+ | * Szulc Eugeniusz (1989): ''Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie: zmarli i ich rodziny''. Wyd. 1, Warszawa, PIW, (Biblioteka Syrenki). | ||
− | {{DEFAULTSORT:Henneberg Jerzy}} | + | {{DEFAULTSORT:Henneberg Jerzy Ludwik}} |
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] |
Aktualna wersja na dzień 21:33, 23 cze 2014
Jerzy Ludwik Henneberg (1896-1980) zawodowy wojskowy (mjr. rezerwy), inż. rolnik wyspecjalizowany w zielarstwie, posiadał dużą wiedzą pszczelarską.
Biografia
Wywodził się ze znanej z działalności gospodarczej i patriotycznej rodziny Hennebrgów z Warszawy, jego ojciec Karol był inżynierem, matką Maria z domu Kagadiejew. Urodził się 17 września 1896 w Helsinkach (Finlandia). Od zarania edukacji pociągały go nauki przyrodnicze stosowane: zielarstwo i pszczelarstwo, już w dzieciństwie zbierał zioła sprzedawał, a od matki otrzymał w prezencie pień z pszczołami. Studia podjął na wydziale rolnym Politechniki Kijowskiej, specjalizował się w hodowli i uprawie roślin leczniczych. Podczas studiów wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, a w 1918 do powstającego Wojska Polskiego i pozostał jako oficer zawodowy. Brał udział w wojnie 1920 oraz kampanii Wrześniowej 1939. Dowodził 27 DAC, walczył na Pomorzu, 19 września ranny dostał się do niewoli. Po przejściowym pobycie w obozie IV A znalazł się w oflagu II C Woldenberg. W niewoli był bardzo czynny jako współzałożyciel koła Rolników z Sekcją Pszczelarską oraz założyciel Sekcji Zielarskiej – stał na czele obu tych sekcji. Dzięki jego staraniom na terenie oflagu znalazło się kilka pni pszczół, założono poletka roślin miododajnych i leczniczych. Po roku pasieka doszła do 40 pni (ule służyły obozowej konspiracji za skrytki na broń). Organizował kursy z zakresu zielarstwa i pszczelarstwa wraz z por. Henrykiem Rekściem, ppor. Józefem Szymankiewiczem, ppor. Piotrem Krzesińskim, ppor. Mieczysławem Zbożicem przeszkolił w trzech turnusach około 700 osób, w tym 100 szeregowych. Gdy u schyłku wojny nadszedł czas ewakuacji oflagu zorganizował udaną ucieczkę. Po odszukaniu żony i córki w wolnym już od okupanta kraju, rozpoczął pracę w Łodzi jako inspektor zielarstwa w Izbie Rolniczej oraz wykładowcą uprawy roślin leczniczych na Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1948 związał się z Wielkopolską, zorganizował gospodarstwo rolne w Strykowie (produkcja zielarska), następnie podjął pracę jako instruktor zielarstwa w Wojewódzkim związku Kółek Rolniczych w Poznaniu, został członkiem Miejskiego Koła Pszczelarzy w Poznaniu, zaangażował się w sprawy ochrony roślin. Działał w Polskim Związku Zielarzy, ZBoWiD, Polskim Związku Łowieckim, Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Fińskiej. Jego zasługi na polu zielarstwa były duże, m.in. wyhodował i aklimatyzował nowe odmian ziół, prowadził praktyki dla studentów farmacji i rolnictwa. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Order Virtuti Militari. Zmarł 27 marca 1980 w Poznaniu.