Jerzy Bobrzecki
m |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
Urodził się 2 lutego 1932 w Teodorowie na Podlasiu w rodzinie z tradycjami pszczelarskimi, w 1949 osiadłej w Pomorskiej Wsi k. Elbląga. Szkołę podstawową ukończył w Żelkowie jeszcze na starym miejscu zamieszkania. W 1953 ukończył Technikum Hodowlane w Dobrocinie i podjął studia na Wydziale Zootechnicznym Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, gdzie w 1958 zaczął pracę w nowo powstałym przy jego współudziale Zakładzie Pszczelnictwa, którym od 1970 bezpośrednio kierował. Osiągnął w tym czasie stopień magistra, a następnie doktora (1966), doktora habilitowanego (1976) i profesora (1986). Zaangażowany w urządzanie zakładu na macierzystej uczelni (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski) doprowadził go do rozkwitu - w sensie kadry współpracowników i zaplecza dydaktyczno-hodowlanego. Miał na swoim koncie niebagatelny dorobek pedagogiczny w postaci magistrantów, doktorantów i sympatyków pszczelnictwa, którym zaszczepił zamiłowanie do tej specjalności. Brał chętnie udział w życiu naukowym krajowym i zagranicznym (staże w Norwegii i Salwadorze), nie skąpił także trudu na kultywowanie ścisłych związków z praktyką poprzez organizacje pszczelarskie różnych szczebli i działalność wydawniczą. Jego dorobek naukowo-badawczy jest nie mały i tematycznie różnorodny. Darzył szczególnym zainteresowaniem technologię pasieczną, w tym trudził się doskonaleniem sprzętu pszczelarskiego i rozwiązaniami konstrukcyjnymi ula, co zaowocowało w praktyce prototypem [[Ul wielokorpusowy olsztyński|ula wielokorpusowego olsztyńskiego]]. Z pod jego pióra wyszło blisko 100 prac naukowych i popularno naukowych. Był także współautorem 15 książek i skryptów. Napisał wiele artykułów popularnych. Od 1967 zasiadał w Radzie Programowej ''Pszczelarstwa''. Zmarł nagle 5 stycznia 1990 w Olsztynie. | Urodził się 2 lutego 1932 w Teodorowie na Podlasiu w rodzinie z tradycjami pszczelarskimi, w 1949 osiadłej w Pomorskiej Wsi k. Elbląga. Szkołę podstawową ukończył w Żelkowie jeszcze na starym miejscu zamieszkania. W 1953 ukończył Technikum Hodowlane w Dobrocinie i podjął studia na Wydziale Zootechnicznym Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, gdzie w 1958 zaczął pracę w nowo powstałym przy jego współudziale Zakładzie Pszczelnictwa, którym od 1970 bezpośrednio kierował. Osiągnął w tym czasie stopień magistra, a następnie doktora (1966), doktora habilitowanego (1976) i profesora (1986). Zaangażowany w urządzanie zakładu na macierzystej uczelni (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski) doprowadził go do rozkwitu - w sensie kadry współpracowników i zaplecza dydaktyczno-hodowlanego. Miał na swoim koncie niebagatelny dorobek pedagogiczny w postaci magistrantów, doktorantów i sympatyków pszczelnictwa, którym zaszczepił zamiłowanie do tej specjalności. Brał chętnie udział w życiu naukowym krajowym i zagranicznym (staże w Norwegii i Salwadorze), nie skąpił także trudu na kultywowanie ścisłych związków z praktyką poprzez organizacje pszczelarskie różnych szczebli i działalność wydawniczą. Jego dorobek naukowo-badawczy jest nie mały i tematycznie różnorodny. Darzył szczególnym zainteresowaniem technologię pasieczną, w tym trudził się doskonaleniem sprzętu pszczelarskiego i rozwiązaniami konstrukcyjnymi ula, co zaowocowało w praktyce prototypem [[Ul wielokorpusowy olsztyński|ula wielokorpusowego olsztyńskiego]]. Z pod jego pióra wyszło blisko 100 prac naukowych i popularno naukowych. Był także współautorem 15 książek i skryptów. Napisał wiele artykułów popularnych. Od 1967 zasiadał w Radzie Programowej ''Pszczelarstwa''. Zmarł nagle 5 stycznia 1990 w Olsztynie. | ||
− | |||
− | |||
− | |||
{{DEFAULTSORT:Bobrzecki Jerzy}} | {{DEFAULTSORT:Bobrzecki Jerzy}} | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] |
Wersja z 14:45, 25 maj 2013
Jerzy Bobrzecki (1932 - 1990) pszczelarz, naukowiec związany z Wyższą Szkołą Rolniczą w Olsztynie (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski), popularyzator wiedzy pszczelarskiej, konstruktor uli i sprzętu pasiecznego.
Biografia
Urodził się 2 lutego 1932 w Teodorowie na Podlasiu w rodzinie z tradycjami pszczelarskimi, w 1949 osiadłej w Pomorskiej Wsi k. Elbląga. Szkołę podstawową ukończył w Żelkowie jeszcze na starym miejscu zamieszkania. W 1953 ukończył Technikum Hodowlane w Dobrocinie i podjął studia na Wydziale Zootechnicznym Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, gdzie w 1958 zaczął pracę w nowo powstałym przy jego współudziale Zakładzie Pszczelnictwa, którym od 1970 bezpośrednio kierował. Osiągnął w tym czasie stopień magistra, a następnie doktora (1966), doktora habilitowanego (1976) i profesora (1986). Zaangażowany w urządzanie zakładu na macierzystej uczelni (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski) doprowadził go do rozkwitu - w sensie kadry współpracowników i zaplecza dydaktyczno-hodowlanego. Miał na swoim koncie niebagatelny dorobek pedagogiczny w postaci magistrantów, doktorantów i sympatyków pszczelnictwa, którym zaszczepił zamiłowanie do tej specjalności. Brał chętnie udział w życiu naukowym krajowym i zagranicznym (staże w Norwegii i Salwadorze), nie skąpił także trudu na kultywowanie ścisłych związków z praktyką poprzez organizacje pszczelarskie różnych szczebli i działalność wydawniczą. Jego dorobek naukowo-badawczy jest nie mały i tematycznie różnorodny. Darzył szczególnym zainteresowaniem technologię pasieczną, w tym trudził się doskonaleniem sprzętu pszczelarskiego i rozwiązaniami konstrukcyjnymi ula, co zaowocowało w praktyce prototypem ula wielokorpusowego olsztyńskiego. Z pod jego pióra wyszło blisko 100 prac naukowych i popularno naukowych. Był także współautorem 15 książek i skryptów. Napisał wiele artykułów popularnych. Od 1967 zasiadał w Radzie Programowej Pszczelarstwa. Zmarł nagle 5 stycznia 1990 w Olsztynie.