Józef Strumiłło
m |
m |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Józef Strumiłło''' (1774-1847) – ogrodnik i pszczelarz, krzewiciel wiedzy rolniczej. Urodził się w Wilnie, studiował w Szkole Głównej Wielkiego Księstwa Litewskiego w Wilnie. W latach 1821-25 był marszałkiem Powiatu wileńskiego. Za współpracę z Towarzystwem Patriotycznym został zesłany w 1825 do Woroneża. Od 1830 osiadł w Wilnie, gdzie miał dom i piękny ogród pełny różnorakich roślin, które pielęgnował i obserwował doskonaląc się w sztuce ogrodniczej. Dzielił się nią z innymi, wygłaszał pogadanki, pisał artykuły w ''Dzienniku Wileńskim'', wydawał corocznie katalog, realizował wysyłkę nasion na zamówienie. Był autorem trzytomowego dzieła ''Ogrody północne'' (t. 1-3, 1820, Wilno, 7 wydań). Był też wielkim miłośnikiem pszczelarstwa, posiadał dobrze urządzoną pasiekę z [[ule podwójne|uli podwójnych]] i [[ul Witwickiego|uli Witwickiego]] oraz niewielkiej liczby [[kłoda|kłód]], prowadził w niej obserwacje i robił doświadczenia. Opierając się na pismach Witwickiego oraz własnych doświadczeniach napisał poradnik adresowany do odbiorcy wiejskiego ''Pszczelarstwo ogrodowe czyli domowe'', (1837), była to pierwsza, i zarazem udana, próba rozpowszechnienia książki pośród szerokich rzesz hodowców. Z całym uznaniem dla wiedzy i doświadczenia Witwickiego oddał pierwszeństwo [[ul Čaploviča|ulom Čaploviča]], prostym łatwym w osadzaniu rojów i podbieraniu miodu. Zmarł 18 lipca 1847 w Wilnie. | + | '''Józef Strumiłło''' (1774-1847) – ogrodnik i pszczelarz, krzewiciel wiedzy rolniczej. Urodził się w Wilnie, studiował w Szkole Głównej Wielkiego Księstwa Litewskiego w Wilnie. W latach 1821-25 był marszałkiem Powiatu wileńskiego. Za współpracę z Towarzystwem Patriotycznym został zesłany w 1825 do Woroneża. Od 1830 osiadł w Wilnie, gdzie miał dom i piękny ogród pełny różnorakich roślin, które pielęgnował i obserwował doskonaląc się w sztuce ogrodniczej. Dzielił się nią z innymi, wygłaszał pogadanki, pisał artykuły w ''Dzienniku Wileńskim'', wydawał corocznie katalog, realizował wysyłkę nasion na zamówienie. Był autorem trzytomowego dzieła ''Ogrody północne'' (t. 1-3, 1820, Wilno, 7 wydań). Był też wielkim miłośnikiem pszczelarstwa, posiadał dobrze urządzoną pasiekę z [[ule podwójne|uli podwójnych]] i [[ul Witwickiego|uli Witwickiego]] oraz niewielkiej liczby [[kłoda|kłód]], prowadził w niej obserwacje i robił doświadczenia. Opierając się na pismach [[Mikołaj Witwicki|Witwickiego]] oraz własnych doświadczeniach napisał poradnik adresowany do odbiorcy wiejskiego ''Pszczelarstwo ogrodowe czyli domowe'', (1837), była to pierwsza, i zarazem udana, próba rozpowszechnienia książki pośród szerokich rzesz hodowców. Z całym uznaniem dla wiedzy i doświadczenia [[Mikołaj Witwicki|Witwickiego]] oddał pierwszeństwo [[ul Čaploviča|ulom Čaploviča]], prostym łatwym w osadzaniu rojów i podbieraniu miodu. Zmarł 18 lipca 1847 w Wilnie. |
== Źródła == | == Źródła == | ||
Aktualna wersja na dzień 10:45, 6 kwi 2014
Józef Strumiłło (1774-1847) – ogrodnik i pszczelarz, krzewiciel wiedzy rolniczej. Urodził się w Wilnie, studiował w Szkole Głównej Wielkiego Księstwa Litewskiego w Wilnie. W latach 1821-25 był marszałkiem Powiatu wileńskiego. Za współpracę z Towarzystwem Patriotycznym został zesłany w 1825 do Woroneża. Od 1830 osiadł w Wilnie, gdzie miał dom i piękny ogród pełny różnorakich roślin, które pielęgnował i obserwował doskonaląc się w sztuce ogrodniczej. Dzielił się nią z innymi, wygłaszał pogadanki, pisał artykuły w Dzienniku Wileńskim, wydawał corocznie katalog, realizował wysyłkę nasion na zamówienie. Był autorem trzytomowego dzieła Ogrody północne (t. 1-3, 1820, Wilno, 7 wydań). Był też wielkim miłośnikiem pszczelarstwa, posiadał dobrze urządzoną pasiekę z uli podwójnych i uli Witwickiego oraz niewielkiej liczby kłód, prowadził w niej obserwacje i robił doświadczenia. Opierając się na pismach Witwickiego oraz własnych doświadczeniach napisał poradnik adresowany do odbiorcy wiejskiego Pszczelarstwo ogrodowe czyli domowe, (1837), była to pierwsza, i zarazem udana, próba rozpowszechnienia książki pośród szerokich rzesz hodowców. Z całym uznaniem dla wiedzy i doświadczenia Witwickiego oddał pierwszeństwo ulom Čaploviča, prostym łatwym w osadzaniu rojów i podbieraniu miodu. Zmarł 18 lipca 1847 w Wilnie.
Źródła
- Osiak F. (1958): Z dziejów literatury pszczelarskiej w Polsce (z lat 1830-1840). Pszczelarstwo 9(6):188-191. PDF
