Ignacy Schaitter
(Utworzył nową stronę „'''Ignacy Schaitter''' pseud. DIS (1858-1943) – lekarz o zainteresowaniach pszczelarskich. Urodził się 14 lipca w Rzeszowie, jako najstarszy z trzech synów Ludw...”) |
m |
||
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | '''Ignacy Schaitter''' pseud. DIS (1858-1943) – lekarz o zainteresowaniach pszczelarskich. Urodził się 14 lipca w Rzeszowie, jako najstarszy z trzech synów Ludwika i Gabrieli z Tuszyńskich. Naukę rozpoczął w Rzeszowie, w tamtejszym gimnazjum uzyskał 11 lipca 1877 świadectwo dojrzałości, w tym też roku zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wkrótce jednak przeniósł się na Wydział Lekarski. Studentem był wybitnym, egzaminy końcowe zdał celująco i 9 marca 1883 otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Od 22 marca 1883 objął obowiązki lekarza sądowego przy Krajowym Sądzie Karnym w Krakowie, prowadził też kursy dla przyszłych lekarzy sądowych. W 1885 od kwietnia do lipca jako stypendysta fundacji Walentego Szklarskiego przebywał w niemieckich i austriackich ośrodkach naukowych. Po powrocie do Krakowa odbył służbę wojskową. W 1886 ożenił się z Józefą z Kobielskich (1863–1907), w małżeństwie z nią miał troje dzieci. W dniu 1 stycznia 1887 objął asystenturę na Wydziale Lekarskim UJ, w tym też toku uzyskał uprawnienia do pełnienia obowiązków lekarza miejskiego. Dnia 15 marca 1890 Rada miasta Krakowa mianowała go lekarzem obwodowym. W 1898 ubiegał się o katedrę medycyny sądowej we Lwowie, nie otrzymał jej jednak. Z końcem 1890 roku zaprzestał pracy na UJ. Od 1 maja 1906 do 31 czerwca 1907 był jednym z trzech stałych kontraktowych lekarzy sądowych w Krakowie. Śmierć żony w 1907 spowodowała czasowe odejście I.S od zawodu lekarza. Jeszcze w okresie 1908–1909 pełnił zastępczo obowiązki naczelnego lekarza miejskiego, ale w 1910 zrezygnował z wszystkich zajęć lekarsko-urzędniczych. W 1910 opuścił Kraków i udał się do Rzeszowa, gdzie w latach 1910–18 był lekarzem sądowym, wykonując jednocześnie praktykę lekarską. W roku 1913 objął w Rzeszowie administrację rodzinnego sklepu odziedziczonego po bracie Józefie. Coraz bardziej jednak kierował swoje zainteresowania w stronę ogrodnictwa i pszczelarstwa. W 1918 przestał osobiście kierować firmą, w 1919 przyjął do niej wspólnika, a ostatecznie w 1928 roku sprzedał udziały w firmie i poświęcił się pszczelarstwu. I.S. popularyzował pszczelarstwo, przeważnie w Małopolsce, odbywał liczne podróże z prelekcjami i korespondował z właścicielami pasiek. Po utworzeniu w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach działu pszczelarskiego przez kilka lat był kierownikiem pasieki, a także otrzymał propozycję objęcia wykładów na Wydziale Ogrodniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 20. wyjechał z Rzeszowa do Krakowa, a na początku 1927 zamieszkał w zakupionym w Tenczynku pod Krzeszowicami dworku. W latach 1928–1939 na Wydziale Rolniczym UJ prowadził wykłady zlecone z pszczelarstwa oraz ćwiczenia praktyczne w podkrakowskich pasiekach. W latach 1882–1890 należał do Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego. W późniejszym okresie był członkiem Towarzystwa Pszczelniczego w Krakowie oraz członkiem zarządu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich RP. I.S. w dziedzinie medycyny sądowej opublikował ok. 30 artykułów naukowych oraz ponad 100 recenzji i sprawozdań w wydawnictwach fachowych. Z dziedziny pszczelarstwa ogłosił sporo drobnych broszur i artykułów, m.in. w krakowskim ''Pszczelarzu'' i lwowskim ''Bartniku Postępowym''. Wszystkie prace na temat pszczelarstwa publikował pod pseudonimem DIS (od „Dr Ignacy Schaitter”), najważniejszą z nich była broszura ''Jak robię ul amerykański i jak w nim gospodarzę'' (Kraków 1920), (por. [[ul amerykański Disa]]). Zmarł 6 grudnia 1943 w Krakowie. | + | '''Ignacy Schaitter''' pseud. DIS (1858-1943) – lekarz o zainteresowaniach pszczelarskich, popularyzator [[ule amerykańskie|uli amerykańskich]]. |
+ | |||
+ | == Biografia == | ||
+ | Urodził się 14 lipca w Rzeszowie, jako najstarszy z trzech synów Ludwika i Gabrieli z Tuszyńskich. Naukę rozpoczął w Rzeszowie, w tamtejszym gimnazjum uzyskał 11 lipca 1877 świadectwo dojrzałości, w tym też roku zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wkrótce jednak przeniósł się na Wydział Lekarski. Studentem był wybitnym, egzaminy końcowe zdał celująco i 9 marca 1883 otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Od 22 marca 1883 objął obowiązki lekarza sądowego przy Krajowym Sądzie Karnym w Krakowie, prowadził też kursy dla przyszłych lekarzy sądowych. W 1885 od kwietnia do lipca jako stypendysta fundacji Walentego Szklarskiego przebywał w niemieckich i austriackich ośrodkach naukowych. Po powrocie do Krakowa odbył służbę wojskową. W 1886 ożenił się z Józefą z Kobielskich (1863–1907), w małżeństwie z nią miał troje dzieci. W dniu 1 stycznia 1887 objął asystenturę na Wydziale Lekarskim UJ, w tym też toku uzyskał uprawnienia do pełnienia obowiązków lekarza miejskiego. Dnia 15 marca 1890 Rada miasta Krakowa mianowała go lekarzem obwodowym. W 1898 ubiegał się o katedrę medycyny sądowej we Lwowie, nie otrzymał jej jednak. Z końcem 1890 roku zaprzestał pracy na UJ. Od 1 maja 1906 do 31 czerwca 1907 był jednym z trzech stałych kontraktowych lekarzy sądowych w Krakowie. Śmierć żony w 1907 spowodowała czasowe odejście I.S od zawodu lekarza. Jeszcze w okresie 1908–1909 pełnił zastępczo obowiązki naczelnego lekarza miejskiego, ale w 1910 zrezygnował z wszystkich zajęć lekarsko-urzędniczych. W 1910 opuścił Kraków i udał się do Rzeszowa, gdzie w latach 1910–18 był lekarzem sądowym, wykonując jednocześnie praktykę lekarską. W roku 1913 objął w Rzeszowie administrację rodzinnego sklepu odziedziczonego po bracie Józefie. Coraz bardziej jednak kierował swoje zainteresowania w stronę ogrodnictwa i pszczelarstwa. W 1918 przestał osobiście kierować firmą, w 1919 przyjął do niej wspólnika, a ostatecznie w 1928 roku sprzedał udziały w firmie i poświęcił się pszczelarstwu. I.S. popularyzował pszczelarstwo, przeważnie w Małopolsce, odbywał liczne podróże z prelekcjami i korespondował z właścicielami pasiek. Po utworzeniu w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach działu pszczelarskiego przez kilka lat był kierownikiem pasieki, a także otrzymał propozycję objęcia wykładów na Wydziale Ogrodniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 20. wyjechał z Rzeszowa do Krakowa, a na początku 1927 zamieszkał w zakupionym w Tenczynku pod Krzeszowicami dworku. W latach 1928–1939 na Wydziale Rolniczym UJ prowadził wykłady zlecone z pszczelarstwa oraz ćwiczenia praktyczne w podkrakowskich pasiekach. W latach 1882–1890 należał do Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego. W późniejszym okresie był członkiem Towarzystwa Pszczelniczego w Krakowie oraz członkiem zarządu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich RP. I.S. w dziedzinie medycyny sądowej opublikował ok. 30 artykułów naukowych oraz ponad 100 recenzji i sprawozdań w wydawnictwach fachowych. Z dziedziny pszczelarstwa ogłosił sporo drobnych broszur i artykułów, m.in. w krakowskim ''Pszczelarzu'' i lwowskim ''Bartniku Postępowym''. Wszystkie prace na temat pszczelarstwa publikował pod pseudonimem DIS (od „Dr Ignacy Schaitter”), najważniejszą z nich była broszura ''Jak robię ul amerykański i jak w nim gospodarzę'' (Kraków 1920), (por. [[ul amerykański Disa]]). Zmarł 6 grudnia 1943 w Krakowie. | ||
''(Oprac. Red.)'' | ''(Oprac. Red.)'' | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
− | * Internetowy Polski Słownik Biograficzny: Ignacy Schaitter | + | * Internetowy Polski Słownik Biograficzny: [http://ipsb.nina.gov.pl/index.php/a/ignacy-schaitter Ignacy Schaitter]. |
+ | * Weber L. (1936): Moje uwagi na temat wspomnień pszczelarskich. ''Bartnik Postępowy'' 58(7-8):211-215. [{{SERVER}}/archive/pub/bartpost/bartpost58-7-8_211-216.pdf PDF] | ||
{{DEFAULTSORT:Schaitter Ignacy}} | {{DEFAULTSORT:Schaitter Ignacy}} | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] |
Aktualna wersja na dzień 21:22, 18 gru 2014
Ignacy Schaitter pseud. DIS (1858-1943) – lekarz o zainteresowaniach pszczelarskich, popularyzator uli amerykańskich.
Biografia
Urodził się 14 lipca w Rzeszowie, jako najstarszy z trzech synów Ludwika i Gabrieli z Tuszyńskich. Naukę rozpoczął w Rzeszowie, w tamtejszym gimnazjum uzyskał 11 lipca 1877 świadectwo dojrzałości, w tym też roku zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, wkrótce jednak przeniósł się na Wydział Lekarski. Studentem był wybitnym, egzaminy końcowe zdał celująco i 9 marca 1883 otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Od 22 marca 1883 objął obowiązki lekarza sądowego przy Krajowym Sądzie Karnym w Krakowie, prowadził też kursy dla przyszłych lekarzy sądowych. W 1885 od kwietnia do lipca jako stypendysta fundacji Walentego Szklarskiego przebywał w niemieckich i austriackich ośrodkach naukowych. Po powrocie do Krakowa odbył służbę wojskową. W 1886 ożenił się z Józefą z Kobielskich (1863–1907), w małżeństwie z nią miał troje dzieci. W dniu 1 stycznia 1887 objął asystenturę na Wydziale Lekarskim UJ, w tym też toku uzyskał uprawnienia do pełnienia obowiązków lekarza miejskiego. Dnia 15 marca 1890 Rada miasta Krakowa mianowała go lekarzem obwodowym. W 1898 ubiegał się o katedrę medycyny sądowej we Lwowie, nie otrzymał jej jednak. Z końcem 1890 roku zaprzestał pracy na UJ. Od 1 maja 1906 do 31 czerwca 1907 był jednym z trzech stałych kontraktowych lekarzy sądowych w Krakowie. Śmierć żony w 1907 spowodowała czasowe odejście I.S od zawodu lekarza. Jeszcze w okresie 1908–1909 pełnił zastępczo obowiązki naczelnego lekarza miejskiego, ale w 1910 zrezygnował z wszystkich zajęć lekarsko-urzędniczych. W 1910 opuścił Kraków i udał się do Rzeszowa, gdzie w latach 1910–18 był lekarzem sądowym, wykonując jednocześnie praktykę lekarską. W roku 1913 objął w Rzeszowie administrację rodzinnego sklepu odziedziczonego po bracie Józefie. Coraz bardziej jednak kierował swoje zainteresowania w stronę ogrodnictwa i pszczelarstwa. W 1918 przestał osobiście kierować firmą, w 1919 przyjął do niej wspólnika, a ostatecznie w 1928 roku sprzedał udziały w firmie i poświęcił się pszczelarstwu. I.S. popularyzował pszczelarstwo, przeważnie w Małopolsce, odbywał liczne podróże z prelekcjami i korespondował z właścicielami pasiek. Po utworzeniu w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach działu pszczelarskiego przez kilka lat był kierownikiem pasieki, a także otrzymał propozycję objęcia wykładów na Wydziale Ogrodniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 20. wyjechał z Rzeszowa do Krakowa, a na początku 1927 zamieszkał w zakupionym w Tenczynku pod Krzeszowicami dworku. W latach 1928–1939 na Wydziale Rolniczym UJ prowadził wykłady zlecone z pszczelarstwa oraz ćwiczenia praktyczne w podkrakowskich pasiekach. W latach 1882–1890 należał do Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego. W późniejszym okresie był członkiem Towarzystwa Pszczelniczego w Krakowie oraz członkiem zarządu Naczelnego Związku Towarzystw Pszczelarskich RP. I.S. w dziedzinie medycyny sądowej opublikował ok. 30 artykułów naukowych oraz ponad 100 recenzji i sprawozdań w wydawnictwach fachowych. Z dziedziny pszczelarstwa ogłosił sporo drobnych broszur i artykułów, m.in. w krakowskim Pszczelarzu i lwowskim Bartniku Postępowym. Wszystkie prace na temat pszczelarstwa publikował pod pseudonimem DIS (od „Dr Ignacy Schaitter”), najważniejszą z nich była broszura Jak robię ul amerykański i jak w nim gospodarzę (Kraków 1920), (por. ul amerykański Disa). Zmarł 6 grudnia 1943 w Krakowie.
(Oprac. Red.)
Źródła
- Internetowy Polski Słownik Biograficzny: Ignacy Schaitter.
- Weber L. (1936): Moje uwagi na temat wspomnień pszczelarskich. Bartnik Postępowy 58(7-8):211-215. PDF