Antoni Lankoff
m (→Przypisy) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Antoni Lankoff''' (1887-1969) – inżynier specjalizujący się w konstrukcji walców do wyrobu [[węza|węzy]]. Był absolwentem Uniwersytetu w Charkowie, po przejściu gehenny bolszewickiej przedostał się do ojczystego kraju, tu w rodzinnej miejscowości Wierzbnik na ziemi Radomskiej (obecnie dzielnica Starachowic), podjął natychmiast trud urządzenia warsztatu, który w 1921 anonsował jako ,,Fabrykę walcówek do węzy sztucznej Antoniego Lankoffa’’, zamówienia przyjmował w Wierzbniku. Jednakże jeszcze tego samego 1921 roku opuścił Wierzbnik i przeniósł się do Lwowa, gdzie urządził warsztat pod opiekuńczym parasolem redaktora ''Bartnika Postępowego'' [[Leonard Weber| L. Webera]] i lwowskiego związku pszczelarskiego, który udostępnił mu lokum i udzielił poparcia finansowego w postaci zamówień na walcówki, a to w tym celu aby lwowski warsztat wyrabiał produkty na kraj i zagranicę, co tak też i się stało (stałe przedstawicielstwa firmy w Paryżu i we Włoszech). Młody inżynier-konstruktor nie przyniósł tu zawodu swoim sponsorom. Doskonale znał swój warsztat pracy i świetnie opanował robotę w metalu. Ale poznał też dobrze biologię pszczół i gospodarkę pasieczną, na przykład interesował się związkiem pomiędzy wielkością komórek [[węza|węzy]] (wielkość stała), a rozmiarami ciała pszczoły, zróżnicowanymi na podłożu rasowym. Albo jego opinia co do systemów uli: chociaż ogólnie nie można oznaczyć jaki ul jest najlepszy, ale zawsze można uwzględnić pewne warunki jak to: a) klimat, b) obfitość pożytku danej okolicy, c) inteligencja pszczelarza i d) cel prowadzenia pasieki, można do pewnego stopnia dość prawidłowo wnioskować o konstrukcji ula. Pszczelarstwo było jego pasją życiową. Był również świetnym pszczelarzem. Inna jego pasja to malarstwo, zwłaszcza portretowe, w którym wykazywał niezwykłe utalentowanie | + | '''Antoni Lankoff''' (1887-1969) – inżynier specjalizujący się w konstrukcji walców do wyrobu [[węza|węzy]]. Był absolwentem Uniwersytetu w Charkowie, po przejściu gehenny bolszewickiej przedostał się do ojczystego kraju, tu w rodzinnej miejscowości Wierzbnik na ziemi Radomskiej (obecnie dzielnica Starachowic), podjął natychmiast trud urządzenia warsztatu, który w 1921 anonsował jako ,,Fabrykę walcówek do węzy sztucznej Antoniego Lankoffa’’, zamówienia przyjmował w Wierzbniku. Jednakże jeszcze tego samego 1921 roku opuścił Wierzbnik i przeniósł się do Lwowa, gdzie urządził warsztat pod opiekuńczym parasolem redaktora ''Bartnika Postępowego'' [[Leonard Weber| L. Webera]] i lwowskiego związku pszczelarskiego, który udostępnił mu lokum i udzielił poparcia finansowego w postaci zamówień na walcówki, a to w tym celu aby lwowski warsztat wyrabiał produkty na kraj i zagranicę, co tak też i się stało (stałe przedstawicielstwa firmy w Paryżu i we Włoszech). Młody inżynier-konstruktor nie przyniósł tu zawodu swoim sponsorom. Doskonale znał swój warsztat pracy i świetnie opanował robotę w metalu. Ale poznał też dobrze biologię pszczół i gospodarkę pasieczną, na przykład interesował się związkiem pomiędzy wielkością komórek [[węza|węzy]] (wielkość stała), a rozmiarami ciała pszczoły, zróżnicowanymi na podłożu rasowym. Albo jego opinia co do systemów uli: chociaż ogólnie nie można oznaczyć jaki ul jest najlepszy, ale zawsze można uwzględnić pewne warunki jak to: a) klimat, b) obfitość pożytku danej okolicy, c) inteligencja pszczelarza i d) cel prowadzenia pasieki, można do pewnego stopnia dość prawidłowo wnioskować o konstrukcji ula. Pszczelarstwo było jego pasją życiową. Był również świetnym pszczelarzem. Inna jego pasja to malarstwo, zwłaszcza portretowe, w którym wykazywał niezwykłe utalentowanie. Po zakończeniu drugiej wojny światowej osiadł na stałe w Kielcach, gdzie założył nową wytwórnię walcówek do węzy i prowadził ją do ostatniej chwili. Zmarł w lipcu 1969 w Kielcach. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
Wersja z 07:59, 12 cze 2014
Antoni Lankoff (1887-1969) – inżynier specjalizujący się w konstrukcji walców do wyrobu węzy. Był absolwentem Uniwersytetu w Charkowie, po przejściu gehenny bolszewickiej przedostał się do ojczystego kraju, tu w rodzinnej miejscowości Wierzbnik na ziemi Radomskiej (obecnie dzielnica Starachowic), podjął natychmiast trud urządzenia warsztatu, który w 1921 anonsował jako ,,Fabrykę walcówek do węzy sztucznej Antoniego Lankoffa’’, zamówienia przyjmował w Wierzbniku. Jednakże jeszcze tego samego 1921 roku opuścił Wierzbnik i przeniósł się do Lwowa, gdzie urządził warsztat pod opiekuńczym parasolem redaktora Bartnika Postępowego L. Webera i lwowskiego związku pszczelarskiego, który udostępnił mu lokum i udzielił poparcia finansowego w postaci zamówień na walcówki, a to w tym celu aby lwowski warsztat wyrabiał produkty na kraj i zagranicę, co tak też i się stało (stałe przedstawicielstwa firmy w Paryżu i we Włoszech). Młody inżynier-konstruktor nie przyniósł tu zawodu swoim sponsorom. Doskonale znał swój warsztat pracy i świetnie opanował robotę w metalu. Ale poznał też dobrze biologię pszczół i gospodarkę pasieczną, na przykład interesował się związkiem pomiędzy wielkością komórek węzy (wielkość stała), a rozmiarami ciała pszczoły, zróżnicowanymi na podłożu rasowym. Albo jego opinia co do systemów uli: chociaż ogólnie nie można oznaczyć jaki ul jest najlepszy, ale zawsze można uwzględnić pewne warunki jak to: a) klimat, b) obfitość pożytku danej okolicy, c) inteligencja pszczelarza i d) cel prowadzenia pasieki, można do pewnego stopnia dość prawidłowo wnioskować o konstrukcji ula. Pszczelarstwo było jego pasją życiową. Był również świetnym pszczelarzem. Inna jego pasja to malarstwo, zwłaszcza portretowe, w którym wykazywał niezwykłe utalentowanie. Po zakończeniu drugiej wojny światowej osiadł na stałe w Kielcach, gdzie założył nową wytwórnię walcówek do węzy i prowadził ją do ostatniej chwili. Zmarł w lipcu 1969 w Kielcach.
Źródła
Weber L. (1969): Antoni Lankoff nie żyje. Pszczelarstwo 20(11):20. PDF
