Anna Maurizio
m (→Źródła) |
m |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | '''Anna Maurizio''' (1900-1993) – szwajcarska uczona polskiego pochodzenia znana z badań w dziedzinie botaniki pszczelarskiej i typologii miodu. Urodziła się 26 listopada 1900 we Lwowie | + | '''Anna Maurizio''' (1900-1993) – szwajcarska uczona polskiego pochodzenia znana z badań w dziedzinie botaniki pszczelarskiej i typologii miodu. Urodziła się 26 listopada 1900 we Lwowie jako córka Adama Maurizio profesora Politechniki Lwowskiej <ref name="p1"/>. We Lwowie też ukończyła szkołę średnią i zdała maturę poczym rozpoczęła studia w dziedzinie botaniki i entomologii na Politechnice Lwowskiej. W 1923 uzyskała dyplom inżyniera rolnictwa. W 1924 wyjechała na stypendium do Szwajcarii by podjąć studia uniwersyteckie w Bernie. W 1927 uzyskała tam doktorat przedstawiając dysertację na temat pewnego gatunku mączniaka. W 1928 jako rozpoczęła pracę jako wolontariuszka w dziale pszczelarskim Instytutu Bakteriologicznego Szwajcarskiego Przemysłu Mleczarskiego w Liebefeld k. Berna. Początkowo zajmowała się analizą pyłkową miodów, pracowała pod kierunkiem światowej sławy naukowca [[Enoch Zander|prof. E. Zandera]]. Z czasem głównym obszarem jej badań stała się typologia miodu prowadzona w ujęciu interdyscyplinarnym: biologiczno - chemiczno - geograficzno - ekologicznym, przy uwzględnieniu praktycznych potrzeb pszczelarstwa. Badała też nektarowanie roślin. Udoskonaliła metodykę badań (stosując testy statystyczne) oraz metody analityczne – jako jedna z pierwszych użyła chromatografii bibułowej w badaniach miodu. Zajmowała się też roślinami toksycznymi dla pszczół oraz zatruciami pszczół pestycydami. |
Z jej inicjatywy na Międzynarodowym Kongresie Botanicznym w 1950 w Sztokholmie (1951 w Leamington Spa w Anglii ?) powołano Komisję Botaniki Pszczelarskiej, której przewodniczyła do 1975. W 1965 przeszła na emeryturę. Była autorką lub współautorką ponad 150 prac naukowych i artykułów. Jej głównym dziełem jest kilkukrotnie wznawiana monografia ''Das Trachtenpflanzenbuch. Nektar und Pollen - die wichtigsten Nahrungsquellen der Honigbiene'' (wyd. pierwsze: Monachium 1969, wyd. czwarte zmienione: 1994). Po wyjeździe z Polski utrzymywała bliskie kontakty z naukowcami w kraju, pożytkując znajomość kilku języków przygotowywała dla polskich pism naukowych i fachowych doniesienia o postępach nauk pszczelarskich w świecie oraz streszczenia ważniejszych publikacji zagranicznych. M.in. w maju 1931 opublikowała w ''Wiadomościach Weterynaryjnych'' (r. XIII, t. X , nr 130) doniesienie ze stacji bakteriologicznej w Liebefeld „Dzisiejszy stan walki z chorobami pszczół”. Zmarła 24 lipca 1993 w Liebefeld k. Berna. | Z jej inicjatywy na Międzynarodowym Kongresie Botanicznym w 1950 w Sztokholmie (1951 w Leamington Spa w Anglii ?) powołano Komisję Botaniki Pszczelarskiej, której przewodniczyła do 1975. W 1965 przeszła na emeryturę. Była autorką lub współautorką ponad 150 prac naukowych i artykułów. Jej głównym dziełem jest kilkukrotnie wznawiana monografia ''Das Trachtenpflanzenbuch. Nektar und Pollen - die wichtigsten Nahrungsquellen der Honigbiene'' (wyd. pierwsze: Monachium 1969, wyd. czwarte zmienione: 1994). Po wyjeździe z Polski utrzymywała bliskie kontakty z naukowcami w kraju, pożytkując znajomość kilku języków przygotowywała dla polskich pism naukowych i fachowych doniesienia o postępach nauk pszczelarskich w świecie oraz streszczenia ważniejszych publikacji zagranicznych. M.in. w maju 1931 opublikowała w ''Wiadomościach Weterynaryjnych'' (r. XIII, t. X , nr 130) doniesienie ze stacji bakteriologicznej w Liebefeld „Dzisiejszy stan walki z chorobami pszczół”. Zmarła 24 lipca 1993 w Liebefeld k. Berna. | ||
Wersja z 22:18, 1 lut 2016
Anna Maurizio (1900-1993) – szwajcarska uczona polskiego pochodzenia znana z badań w dziedzinie botaniki pszczelarskiej i typologii miodu. Urodziła się 26 listopada 1900 we Lwowie jako córka Adama Maurizio profesora Politechniki Lwowskiej [1]. We Lwowie też ukończyła szkołę średnią i zdała maturę poczym rozpoczęła studia w dziedzinie botaniki i entomologii na Politechnice Lwowskiej. W 1923 uzyskała dyplom inżyniera rolnictwa. W 1924 wyjechała na stypendium do Szwajcarii by podjąć studia uniwersyteckie w Bernie. W 1927 uzyskała tam doktorat przedstawiając dysertację na temat pewnego gatunku mączniaka. W 1928 jako rozpoczęła pracę jako wolontariuszka w dziale pszczelarskim Instytutu Bakteriologicznego Szwajcarskiego Przemysłu Mleczarskiego w Liebefeld k. Berna. Początkowo zajmowała się analizą pyłkową miodów, pracowała pod kierunkiem światowej sławy naukowca prof. E. Zandera. Z czasem głównym obszarem jej badań stała się typologia miodu prowadzona w ujęciu interdyscyplinarnym: biologiczno - chemiczno - geograficzno - ekologicznym, przy uwzględnieniu praktycznych potrzeb pszczelarstwa. Badała też nektarowanie roślin. Udoskonaliła metodykę badań (stosując testy statystyczne) oraz metody analityczne – jako jedna z pierwszych użyła chromatografii bibułowej w badaniach miodu. Zajmowała się też roślinami toksycznymi dla pszczół oraz zatruciami pszczół pestycydami. Z jej inicjatywy na Międzynarodowym Kongresie Botanicznym w 1950 w Sztokholmie (1951 w Leamington Spa w Anglii ?) powołano Komisję Botaniki Pszczelarskiej, której przewodniczyła do 1975. W 1965 przeszła na emeryturę. Była autorką lub współautorką ponad 150 prac naukowych i artykułów. Jej głównym dziełem jest kilkukrotnie wznawiana monografia Das Trachtenpflanzenbuch. Nektar und Pollen - die wichtigsten Nahrungsquellen der Honigbiene (wyd. pierwsze: Monachium 1969, wyd. czwarte zmienione: 1994). Po wyjeździe z Polski utrzymywała bliskie kontakty z naukowcami w kraju, pożytkując znajomość kilku języków przygotowywała dla polskich pism naukowych i fachowych doniesienia o postępach nauk pszczelarskich w świecie oraz streszczenia ważniejszych publikacji zagranicznych. M.in. w maju 1931 opublikowała w Wiadomościach Weterynaryjnych (r. XIII, t. X , nr 130) doniesienie ze stacji bakteriologicznej w Liebefeld „Dzisiejszy stan walki z chorobami pszczół”. Zmarła 24 lipca 1993 w Liebefeld k. Berna.
(Red.)
Przypisy
- ↑ Adam Maurizio urodził się 26 września 1862 roku w Krakowie w szwajcarskiej rodzinie zamieszkującej w Polsce od połowy XIX w. (jego ojciec przybył z kantonu Gryzonii do Krakowa ok. 1850 roku i założył piekarnię i cukiernię). Szkołę średnią i studia ukończył w Szwajcarii, obrał karierę akademicką w dziedzinie botaniki, zajmował się również kulturoznawstwem. W 1907 otrzymał profesurę botaniki rolniczej na Wydziale Rolnym Politechniki Lwowskiej, którą sprawował do przejścia na emeryturę w 1923. Od 1927 był profesorem Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1935 powrócił do Szwajcarii, zmarł 4 marca 1941 w Liebefeld k. Berna.
Źródła
- Wikipedia: Adam Maurizio (w j. niem.)
- Wikipedia: Anna Maurizio (w j. niem.).
- Louveaux J. (1990): L'oeuvre d'Anna Maurizio. Apidologie 21(5):397-416. (Artykuł dostępny w wersji elektronicznej DOI: 10.1051/apido:19900503.)
- Woyke H. (1994): Wspomnienie o Annie Maurizio. Pszczelarstwo 45(10):7-8.
- Z.K. (1976): Pół wieku w służbie nauki i praktyki pszczelarskiej. (Oprac. na podstawie Der Imkerfreund 1975(12)). Pszczelarstwo 27(2):17.