Aleksander Kozikowski
m (→Biografia) |
(→Źródła) |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
* Kirkor St. (1957): W pierwszą rocznicę śmierci. ''Pszczelarstwo'' 8(7):193. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo8-7_193.pdf PDF] | * Kirkor St. (1957): W pierwszą rocznicę śmierci. ''Pszczelarstwo'' 8(7):193. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo8-7_193.pdf PDF] | ||
+ | * Szajewska-Urbaniec Maria (1994): W ''Słownik Biograficzny Techników Polskich'', zeszyt 4/5, NOT Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych, Warszawa, s. 68. | ||
+ | |||
+ | * Szews Jerzy (2000): ''Słownik biograficzny Ziemi Lubawskiej 1244-2000'', t. I, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, Lubawa-Toruń, s. 111. | ||
+ | |||
{{DEFAULTSORT:Kozikowski Aleksander}} | {{DEFAULTSORT:Kozikowski Aleksander}} | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] |
Wersja z 19:34, 10 wrz 2013
Aleksander Kozikowski (1879-1956) – leśnik-entomolog, specjalista w dziedzinie ochrony lasów i chorób pszczół, działacz związków pszczelarskich.
Biografia
Urodził się 2 czerwca 1879 w Fitowie na Pomorzu, w rodzinie Kasjana i Magdaleny z d. Lipowskiej. Szkołę powszechną ukończył w Biskupicach nad Osą, gimnazjum w Brodnicy nad Drwęcą. Do końcowych egzaminów maturalnych nie został dopuszczony, gdyż wykryto jego przynależność do tajnej organizacji Filomatów Pomorskich, za co sądy niemieckie skazały go na karę więzienia, którą odbył w Śremie. W 1902 wstąpił na wyższe studia leśne w Saksonii. Po ukończeniu studiów w 1905 pracował zawodowo w leśnictwie na Pomorzu Zachodnim do 1907, w którym to roku został powołany na profesora Ochrony Lasu Wyższej Szkoły Gospodarskiej we Lwowie. Wykładał tam do roku 1922, poczym został powołany na katedrę Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej w charakterze profesora nadzwyczajnego. Od stycznia 1927 otworzył przy Instytucie Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej stację dla badania chorób pszczelich, pełniącą usługi terenowe, w której bezpłatnie oznaczano choroby i szkodniki w nadsyłanych pocztą próbkach [1]. W 1930 został mianowany profesorem zwyczajnym na tej uczelni, na stanowisku tym pozostał do wybuchu wojny w 1939. Pełnił też funkcję prezesa Ogólnopolskiego Związku Pszczelarzy. W okresie wojennym okupacyjne władze radzieckie mianowały go profesorem Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej. W 1945 w październiku zdecydował się na repatriację i przybył do Poznania, gdzie w 1946 objął Katedrę Ochrony Lasu na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, a po zorganizowaniu Wyższej Szkoły Rolniczej, także i na tej uczelni. Opublikował około 120 prac i artykułów, m.in. Szkice z podróży po Galicji 1910-1916, Smoliki i korniki 1922, Entomologia lasów 1952. Z jego pszczelarskich prac naukowych szczególnie znaczący dorobek dotyczy chorób pszczół, potwierdzony wydaniem podręcznika Choroby i Szkodniki pszczół w Poznaniu w 1950. Był honorowym przewodniczącym Polskiego Związku Entomologicznego. Zmarł 10 czerwca 1956 w Poznaniu.
Przypisy
- ↑ Kozikowski A. (1927). Komunikat. Bartnik Postępowy 49(1):34. (Czasopismo dostępne w zasobach Biblioteki Uniwersyteckiej UWM, oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:414. PDF)
Źródła
- Kirkor St. (1965): Profesor Aleksander Kozikowski. Pszczelarstwo 7(8):20. PDF
- Kirkor St. (1957): W pierwszą rocznicę śmierci. Pszczelarstwo 8(7):193. PDF
- Szajewska-Urbaniec Maria (1994): W Słownik Biograficzny Techników Polskich, zeszyt 4/5, NOT Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych, Warszawa, s. 68.
- Szews Jerzy (2000): Słownik biograficzny Ziemi Lubawskiej 1244-2000, t. I, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, Lubawa-Toruń, s. 111.