Aleksander Kozikowski
m |
m (→Biografia) |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
− | Urodził się 2 czerwca 1879 w Fitowie na Pomorzu. Szkołę powszechną ukończył w Biskupicach nad Osą, gimnazjum w Brodnicy nad Drwęcą. Do końcowych egzaminów maturalnych nie został dopuszczony, gdyż wykryto jego przynależność do tajnej organizacji | + | Urodził się 2 czerwca 1879 w Fitowie na Pomorzu, w rodzinie Kasjana i Magdaleny z d. Lipowskiej. Szkołę powszechną ukończył w Biskupicach nad Osą, gimnazjum w Brodnicy nad Drwęcą. Do końcowych egzaminów maturalnych nie został dopuszczony, gdyż wykryto jego przynależność do tajnej organizacji [http://pl.wikipedia.org/wiki/Filomaci_Pomorscy Filomatów Pomorskich], za co sądy niemieckie skazały go na karę więzienia, którą odbył w Śremie. W 1902 wstąpił na wyższe studia leśne w Saksonii. Po ukończeniu studiów w 1905 pracował zawodowo w leśnictwie na Pomorzu Zachodnim do 1907, w którym to roku został powołany na profesora Ochrony Lasu Wyższej Szkoły Gospodarskiej we Lwowie. Wykładał tam do roku 1922, poczym został powołany na katedrę Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej w charakterze profesora nadzwyczajnego. Od stycznia 1927 otworzył przy Instytucie Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej stację dla badania chorób pszczelich, pełniącą usługi terenowe, w której bezpłatnie oznaczano choroby i szkodniki w nadsyłanych pocztą próbkach <ref name="bp49-1_34"/>. W 1930 został mianowany profesorem zwyczajnym na tej uczelni, na stanowisku tym pozostał do wybuchu wojny w 1939. Pełnił też funkcję prezesa Ogólnopolskiego Związku Pszczelarzy. W okresie wojennym okupacyjne władze radzieckie mianowały go profesorem Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej. W 1945 w październiku zdecydował się na repatriację i przybył do Poznania, gdzie w 1946 objął Katedrę Ochrony Lasu na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, a po zorganizowaniu Wyższej Szkoły Rolniczej, także i na tej uczelni. Opublikował około 120 prac i artykułów, m.in. ''Szkice z podróży po Galicji'' 1910-1916, ''Smoliki i korniki'' 1922, ''Entomologia lasów'' 1952. Z jego pszczelarskich prac naukowych szczególnie znaczący dorobek dotyczy chorób pszczół, potwierdzony wydaniem podręcznika ''Choroby i Szkodniki pszczół'' w Poznaniu w 1950. Był honorowym przewodniczącym Polskiego Związku Entomologicznego. Zmarł 10 czerwca 1956 w Poznaniu. |
== Przypisy == | == Przypisy == |
Wersja z 19:18, 10 wrz 2013
Aleksander Kozikowski (1879-1956) – leśnik-entomolog, specjalista w dziedzinie ochrony lasów i chorób pszczół, działacz związków pszczelarskich.
Biografia
Urodził się 2 czerwca 1879 w Fitowie na Pomorzu, w rodzinie Kasjana i Magdaleny z d. Lipowskiej. Szkołę powszechną ukończył w Biskupicach nad Osą, gimnazjum w Brodnicy nad Drwęcą. Do końcowych egzaminów maturalnych nie został dopuszczony, gdyż wykryto jego przynależność do tajnej organizacji Filomatów Pomorskich, za co sądy niemieckie skazały go na karę więzienia, którą odbył w Śremie. W 1902 wstąpił na wyższe studia leśne w Saksonii. Po ukończeniu studiów w 1905 pracował zawodowo w leśnictwie na Pomorzu Zachodnim do 1907, w którym to roku został powołany na profesora Ochrony Lasu Wyższej Szkoły Gospodarskiej we Lwowie. Wykładał tam do roku 1922, poczym został powołany na katedrę Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej w charakterze profesora nadzwyczajnego. Od stycznia 1927 otworzył przy Instytucie Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej stację dla badania chorób pszczelich, pełniącą usługi terenowe, w której bezpłatnie oznaczano choroby i szkodniki w nadsyłanych pocztą próbkach [1]. W 1930 został mianowany profesorem zwyczajnym na tej uczelni, na stanowisku tym pozostał do wybuchu wojny w 1939. Pełnił też funkcję prezesa Ogólnopolskiego Związku Pszczelarzy. W okresie wojennym okupacyjne władze radzieckie mianowały go profesorem Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej. W 1945 w październiku zdecydował się na repatriację i przybył do Poznania, gdzie w 1946 objął Katedrę Ochrony Lasu na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, a po zorganizowaniu Wyższej Szkoły Rolniczej, także i na tej uczelni. Opublikował około 120 prac i artykułów, m.in. Szkice z podróży po Galicji 1910-1916, Smoliki i korniki 1922, Entomologia lasów 1952. Z jego pszczelarskich prac naukowych szczególnie znaczący dorobek dotyczy chorób pszczół, potwierdzony wydaniem podręcznika Choroby i Szkodniki pszczół w Poznaniu w 1950. Był honorowym przewodniczącym Polskiego Związku Entomologicznego. Zmarł 10 czerwca 1956 w Poznaniu.
Przypisy
- ↑ Kozikowski A. (1927). Komunikat. Bartnik Postępowy 49(1):34. (Czasopismo dostępne w zasobach Biblioteki Uniwersyteckiej UWM, oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:414. PDF)
Źródła
- Kirkor St. (1965): Profesor Aleksander Kozikowski. Pszczelarstwo 7(8):20. PDF
- Kirkor St. (1957): W pierwszą rocznicę śmierci. Pszczelarstwo 8(7):193. PDF