Aleksander Kozikowski
m |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
| − | Urodził się 2 czerwca 1879 w Fitowie na Pomorzu. Szkołę powszechną ukończył w Biskupicach nad Osą, gimnazjum w Brodnicy nad Drwęcą. Do końcowych egzaminów maturalnych nie został dopuszczony, gdyż wykryto jego przynależność do tajnej organizacji Filaretów, za co sądy niemieckie skazały go na karę więzienia, którą odbył w Śremie. W 1902 wstąpił na wyższe studia leśne w Saksonii. Po ukończeniu studiów w 1905 pracował zawodowo w leśnictwie na Pomorzu Zachodnim do 1907, w którym to roku został powołany na profesora Ochrony Lasu Wyższej Szkoły Gospodarskiej we Lwowie. Wykładał tam do roku 1922, poczym został powołany na katedrę Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej w charakterze profesora nadzwyczajnego. Od stycznia 1927 otworzył przy Instytucie Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej stację dla badania chorób pszczelich, pełniącą usługi terenowe, w której bezpłatnie oznaczano choroby i szkodniki w nadsyłanych pocztą próbkach <ref name="bp49-1_34"/>. W 1930 został mianowany profesorem zwyczajnym na tej uczelni, na stanowisku tym pozostał do wybuchu wojny w 1939. Pełnił też funkcję prezesa Ogólnopolskiego Związku Pszczelarzy. W okresie wojennym okupacyjne władze radzieckie mianowały go profesorem Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej. W 1945 w październiku zdecydował się na repatriację i przybył do Poznania, gdzie w 1946 objął Katedrę Ochrony Lasu na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, a po zorganizowaniu Wyższej Szkoły Rolniczej, także i na tej uczelni. Opublikował około 120 prac i artykułów, m.in. ''Szkice z podróży po Galicji'' 1910-1916, ''Smoliki i korniki'' 1922, ''Entomologia lasów'' 1952. Z jego pszczelarskich prac naukowych szczególnie znaczący dorobek dotyczy chorób pszczół, potwierdzony wydaniem podręcznika ''Choroby i Szkodniki pszczół'' w Poznaniu w 1950. Był honorowym przewodniczącym Polskiego Związku Entomologicznego. Zmarł 10 czerwca 1956 w Poznaniu. | + | Urodził się 2 czerwca 1879 w Fitowie na Pomorzu. Szkołę powszechną ukończył w Biskupicach nad Osą, gimnazjum w Brodnicy nad Drwęcą. Do końcowych egzaminów maturalnych nie został dopuszczony, gdyż wykryto jego przynależność do tajnej organizacji Filaretów (? [http://pl.wikipedia.org/wiki/Filomaci_Pomorscy Filomatów Pomorskich]), za co sądy niemieckie skazały go na karę więzienia, którą odbył w Śremie. W 1902 wstąpił na wyższe studia leśne w Saksonii. Po ukończeniu studiów w 1905 pracował zawodowo w leśnictwie na Pomorzu Zachodnim do 1907, w którym to roku został powołany na profesora Ochrony Lasu Wyższej Szkoły Gospodarskiej we Lwowie. Wykładał tam do roku 1922, poczym został powołany na katedrę Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej w charakterze profesora nadzwyczajnego. Od stycznia 1927 otworzył przy Instytucie Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej stację dla badania chorób pszczelich, pełniącą usługi terenowe, w której bezpłatnie oznaczano choroby i szkodniki w nadsyłanych pocztą próbkach <ref name="bp49-1_34"/>. W 1930 został mianowany profesorem zwyczajnym na tej uczelni, na stanowisku tym pozostał do wybuchu wojny w 1939. Pełnił też funkcję prezesa Ogólnopolskiego Związku Pszczelarzy. W okresie wojennym okupacyjne władze radzieckie mianowały go profesorem Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej. W 1945 w październiku zdecydował się na repatriację i przybył do Poznania, gdzie w 1946 objął Katedrę Ochrony Lasu na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, a po zorganizowaniu Wyższej Szkoły Rolniczej, także i na tej uczelni. Opublikował około 120 prac i artykułów, m.in. ''Szkice z podróży po Galicji'' 1910-1916, ''Smoliki i korniki'' 1922, ''Entomologia lasów'' 1952. Z jego pszczelarskich prac naukowych szczególnie znaczący dorobek dotyczy chorób pszczół, potwierdzony wydaniem podręcznika ''Choroby i Szkodniki pszczół'' w Poznaniu w 1950. Był honorowym przewodniczącym Polskiego Związku Entomologicznego. Zmarł 10 czerwca 1956 w Poznaniu. |
== Przypisy == | == Przypisy == | ||
Wersja z 10:05, 27 cze 2013
Aleksander Kozikowski (1879-1956) – leśnik-entomolog, specjalista w dziedzinie ochrony lasów i chorób pszczół, działacz związków pszczelarskich.
Biografia
Urodził się 2 czerwca 1879 w Fitowie na Pomorzu. Szkołę powszechną ukończył w Biskupicach nad Osą, gimnazjum w Brodnicy nad Drwęcą. Do końcowych egzaminów maturalnych nie został dopuszczony, gdyż wykryto jego przynależność do tajnej organizacji Filaretów (? Filomatów Pomorskich), za co sądy niemieckie skazały go na karę więzienia, którą odbył w Śremie. W 1902 wstąpił na wyższe studia leśne w Saksonii. Po ukończeniu studiów w 1905 pracował zawodowo w leśnictwie na Pomorzu Zachodnim do 1907, w którym to roku został powołany na profesora Ochrony Lasu Wyższej Szkoły Gospodarskiej we Lwowie. Wykładał tam do roku 1922, poczym został powołany na katedrę Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej w charakterze profesora nadzwyczajnego. Od stycznia 1927 otworzył przy Instytucie Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej stację dla badania chorób pszczelich, pełniącą usługi terenowe, w której bezpłatnie oznaczano choroby i szkodniki w nadsyłanych pocztą próbkach [1]. W 1930 został mianowany profesorem zwyczajnym na tej uczelni, na stanowisku tym pozostał do wybuchu wojny w 1939. Pełnił też funkcję prezesa Ogólnopolskiego Związku Pszczelarzy. W okresie wojennym okupacyjne władze radzieckie mianowały go profesorem Ochrony Lasu Politechniki Lwowskiej. W 1945 w październiku zdecydował się na repatriację i przybył do Poznania, gdzie w 1946 objął Katedrę Ochrony Lasu na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, a po zorganizowaniu Wyższej Szkoły Rolniczej, także i na tej uczelni. Opublikował około 120 prac i artykułów, m.in. Szkice z podróży po Galicji 1910-1916, Smoliki i korniki 1922, Entomologia lasów 1952. Z jego pszczelarskich prac naukowych szczególnie znaczący dorobek dotyczy chorób pszczół, potwierdzony wydaniem podręcznika Choroby i Szkodniki pszczół w Poznaniu w 1950. Był honorowym przewodniczącym Polskiego Związku Entomologicznego. Zmarł 10 czerwca 1956 w Poznaniu.
Przypisy
- ↑ Kozikowski A. (1927). Komunikat. Bartnik Postępowy 49(1):34. (Czasopismo dostępne w zasobach Biblioteki Uniwersyteckiej UWM, oai:dlibra.bg.uwm.edu.pl:414. PDF)
Źródła
- Kirkor St. (1965): Profesor Aleksander Kozikowski. Pszczelarstwo 7(8):20. PDF
- Kirkor St. (1957): W pierwszą rocznicę śmierci. Pszczelarstwo 8(7):193. PDF
