Ule ramowe

ule ramowe - nowoczesne ule rozbieralne, w których manipulowanie plastrami osiągnięto dzięki zastosowaniu ramki zarówno w gnieździe jak i magazynie miodowym. Wywodzą się z ula Franciszka Hubera, twórcy ramki, znalazły poraz pierwszy praktyczne rozwiązanie w ulu Prokopowycza (1814), a stały się popularne po zastosowaniu ramki w obecnej postaci przez A. Berlepscha (1852) do ula Dzierżona we wszystkich trzech kondygnacjach (gnieździe i miodowych części), zamiast powszechnie używanych snóz, zaś ruchomą formę nadali im niezależnie L. Langstroth (1851) i J. Dolinowski (1854).