Józef Szymankiewicz
(→Biografia) |
m |
||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 4: | Linia 4: | ||
== Biografia == | == Biografia == | ||
− | Urodził się 21 lutego 1910 w Słupi Kapitulnej (Wielkopolska), od wczesnej młodości prowadził własną pasiekę. Jako oficer Wojska Polskiego w 1938 uczestniczył w przyłączaniu Zaolzia, w 1939 dostał się do niewoli niemieckiej i trafił do Oflagu IIc w Woldenbergu ( | + | Urodził się 21 lutego 1910 w Słupi Kapitulnej (Wielkopolska), od wczesnej młodości prowadził własną pasiekę. Jako oficer Wojska Polskiego w 1938 uczestniczył w przyłączaniu Zaolzia, w 1939 dostał się do niewoli niemieckiej i trafił do Oflagu IIc w Woldenbergu (Dobiegniew), gdzie od 1940 podjął wykłady i zajęcia na zorganizowanych tam kursach pszczelarskich w ramach Koła Rolników, m.in. dzięki staraniom [[Jerzy Henneberg|mjr. J. Henneberga]] (w 1942 zakupiono pasiekę z pomocą [http://pl.wikipedia.org/wiki/YMCA YMCA]). Do zlikwidowania obozu 24 stycznia 1945 kurs ukończyło z dyplomem 500 oficerów. Po powrocie do kraju pracował w lubelskim Związku Pszczelarzy, następnie jako wykładowca w Liceum Pszczelarskim w Żabiej Woli (obecnie Pszczela Wola). Od 1948 prowadził Stację Strefowej Hodowli Matek Pszczelich w Fiszewie na Żuławach, należącą najpierw do Pomorskiego Oddziału PINGW w Bydgoszczy, później przejętej przez Instytut Sadownictwa, gdzie od 1955 został zatrudniony na etacie Zakładu Naukowo-badawczego w Miłobądzu, jako starszy asystent i kierownik Stacji Hodowli Pszczół w Krynicy Morskiej. Jego starania zawodowe skierowane były na selekcję [[linia Żuławka|linii Żuławka]] pszczoły środkowoeuropejskiej i wychów matek pszczelich, który doprowadził do perfekcji z zastosowaniem własnej konstrukcji sprzętu hodowlanego, przede wszystkim oryginalnie zaprojektowanych ulików weselnych ([[ulik weselny Szymankiewicza]]). Dał się poznać też jako nieprzeciętny znawca biologii rodziny pszczelej i wybitny specjalista z zakresu gospodarki pasiecznej. Był doskonałym dydaktykiem, chętnie słuchano go na szkoleniach pszczelarskich. Był autorem poczytnych artykułów - wiele wniósł w upowszechnianie wiedzy pszczelarskiej. W latach 1961-1967 prowadził pasiekę doświadczalną w Zakładzie Naukowo-badawczym w Dąbrowicach k. Skierniewic. Po przejściu na emeryturę osiadł na Dolnym Śląsku i nadal prowadził czynny tryb życia jako właściciel małej pasieki i świetny wykładowca na kursach pszczelarskich. Zmarł 25 kwietnia 1976 w Oleśnicy k. Wrocławia. |
== Źródła == | == Źródła == | ||
+ | * Karłowicz L. (1983): Kurs pszczelarski w obozie jenieckim. ''Pszczelarstwo'' 34(1):14. [{{SERVER}}/archive/pub/pszczelarstwo/pszczelarstwo34-1_14.pdf PDF] | ||
− | + | * Szymankiewicz J. (1946): Pszczelarstwo w obozie jeńców wojennych. "Oflag IIC" w Dobigniewie (Woldenberg). ''Pasieka'' 1/3(5):90. [{{SERVER}}/archive/pub/pasieka/pasieka3-5_90.pdf PDF] | |
− | + | ||
− | + | ||
[[Category:Pszczelarze polscy]] | [[Category:Pszczelarze polscy]] | ||
{{DEFAULTSORT:Szymankiewicz Józef}} | {{DEFAULTSORT:Szymankiewicz Józef}} |
Aktualna wersja na dzień 20:27, 29 gru 2012
Józef Szymankiewicz (1910-1976) inżynier rolnik ze świetną znajomością pszczelarstwa, wybitny specjalista z dziedziny gospodarki pasiecznej i wychowu matek pszczelich, doskonały dydaktyk.
Biografia
Urodził się 21 lutego 1910 w Słupi Kapitulnej (Wielkopolska), od wczesnej młodości prowadził własną pasiekę. Jako oficer Wojska Polskiego w 1938 uczestniczył w przyłączaniu Zaolzia, w 1939 dostał się do niewoli niemieckiej i trafił do Oflagu IIc w Woldenbergu (Dobiegniew), gdzie od 1940 podjął wykłady i zajęcia na zorganizowanych tam kursach pszczelarskich w ramach Koła Rolników, m.in. dzięki staraniom mjr. J. Henneberga (w 1942 zakupiono pasiekę z pomocą YMCA). Do zlikwidowania obozu 24 stycznia 1945 kurs ukończyło z dyplomem 500 oficerów. Po powrocie do kraju pracował w lubelskim Związku Pszczelarzy, następnie jako wykładowca w Liceum Pszczelarskim w Żabiej Woli (obecnie Pszczela Wola). Od 1948 prowadził Stację Strefowej Hodowli Matek Pszczelich w Fiszewie na Żuławach, należącą najpierw do Pomorskiego Oddziału PINGW w Bydgoszczy, później przejętej przez Instytut Sadownictwa, gdzie od 1955 został zatrudniony na etacie Zakładu Naukowo-badawczego w Miłobądzu, jako starszy asystent i kierownik Stacji Hodowli Pszczół w Krynicy Morskiej. Jego starania zawodowe skierowane były na selekcję linii Żuławka pszczoły środkowoeuropejskiej i wychów matek pszczelich, który doprowadził do perfekcji z zastosowaniem własnej konstrukcji sprzętu hodowlanego, przede wszystkim oryginalnie zaprojektowanych ulików weselnych (ulik weselny Szymankiewicza). Dał się poznać też jako nieprzeciętny znawca biologii rodziny pszczelej i wybitny specjalista z zakresu gospodarki pasiecznej. Był doskonałym dydaktykiem, chętnie słuchano go na szkoleniach pszczelarskich. Był autorem poczytnych artykułów - wiele wniósł w upowszechnianie wiedzy pszczelarskiej. W latach 1961-1967 prowadził pasiekę doświadczalną w Zakładzie Naukowo-badawczym w Dąbrowicach k. Skierniewic. Po przejściu na emeryturę osiadł na Dolnym Śląsku i nadal prowadził czynny tryb życia jako właściciel małej pasieki i świetny wykładowca na kursach pszczelarskich. Zmarł 25 kwietnia 1976 w Oleśnicy k. Wrocławia.
Źródła
- Karłowicz L. (1983): Kurs pszczelarski w obozie jenieckim. Pszczelarstwo 34(1):14. PDF
- Szymankiewicz J. (1946): Pszczelarstwo w obozie jeńców wojennych. "Oflag IIC" w Dobigniewie (Woldenberg). Pasieka 1/3(5):90. PDF