Zenon Zienkiewicz

Z ApisWiki.PL
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m (Źródła)
m (Źródła)
 
Linia 9: Linia 9:
 
* Bieleń Zdzisław (2006): Dzieje połączonej Miejskiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego (1948-1955). ''Bibliotekarz Lubelski'' 49:7-42.  [http://hieronim.wbp.lublin.pl/wbp/b/publ/bib2006.pdf PDF]
 
* Bieleń Zdzisław (2006): Dzieje połączonej Miejskiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego (1948-1955). ''Bibliotekarz Lubelski'' 49:7-42.  [http://hieronim.wbp.lublin.pl/wbp/b/publ/bib2006.pdf PDF]
  
* Trześniak Józef (1977): Zenon Zienkiewicz. Rubryka: Sylwetki puławskie. ''Nasze Sprawy'' 21(337):3. [{{SERVER}}/archive/sbpp/zenon_zienkiewicz/naszesprawy337_3.pdf  PDF]
+
* Trześniak Józef (1977): Zenon Zienkiewicz. Sylwetki puławskie. ''Nasze Sprawy'' 21(337):3. [{{SERVER}}/archive/sbpp/zenon_zienkiewicz/naszesprawy337_3.pdf  PDF]
  
 
{{DEFAULTSORT:Zienkiewicz Zenon}}
 
{{DEFAULTSORT:Zienkiewicz Zenon}}
 
[[Category:Pszczelarze polscy]]
 
[[Category:Pszczelarze polscy]]

Aktualna wersja na dzień 13:01, 15 sie 2013

Zenon Zienkiewicz

Zenon Zienkiewicz (1898-1983) – inżynier rolnik, filozof i ekonomista, uczestnik Rewolucji Październikowej, do Polski powrócił z ZSRR po drugiej wojnie światowej. Początkowo pracował jako bibliotekarz w Lublinie, następnie przez wiele lat w pszczelarskich zakładach doświadczalnych. Człowiek racjonalny i systematyczny, w: myśleniu, lekturze i pracy.

Biografia

Urodził się 19 kwietnia 1898 w zaścianku Kołosowsczyzna nad rzeką Wynią koło Słucka. W 1914 rozpoczął naukę w szkole w Słucku, w 1915 ewakuowany z powodu działań wojennych do Stawropola na Kaukazie, gdzie w 1916 ukończył gimnazjum. Wstąpił do szkoły oficerskiej w Moskwie. Ukończył ją w lutym 1917 roku w stopniu podporucznika i został przydzielony do 143 zapasowego pułku piechoty w Samarze (w latach 1935-1990 Samara nosiła nazwę Kujbyszew). W sierpniu 1917 po ustanowieniu komitetów żołnierskich wybrano go na dowódcę macierzystego pułku. Po rozwiązaniu tego pułku, na rozkaz dowództwa Armii Czerwonej, w 1918 roku zorganizował międzynarodowy pułk piechoty i dowodził nim przez pół roku . Przeniesiony następnie do gubernialnego komisariatu wojskowego w Samarze jako zastępca naczelnika, formował kolejne jednostki wojskowe. Jesienią 1919 roku został zdemobilizowany z powodu choroby. Przejściowo pracował w bibliotece, w 1920 rozpoczął studia rolnicze w Instytucie Rolniczym w Samarze. W okresie 1924 – 1925 odbył staż pracy w tymże instytucie, a w sierpniu 1925 został jego pracownikiem naukowo-dydaktycznym. W 1929 opublikował pracę naukową w języku rosyjskim Przyczynek do metodyki badań budżetowych. Stopień naukowy docenta otrzymał w 1930 roku. Jego działalność akademicka została przerwana. W końcu sierpnia 1941 roku, podjął pracę zootechnika-pszczelarza w Sowchozie Zbożowym im. Maslennikowa, ok. 130 km na południe od Samary (obecnie osiedle Maslennikowo, w rejonie chworostjańskim obwodu samarskiego). W sowchozie pracował do 27 października 1944, następnego dnia wstąpił do Wojska Polskiego, formowanego w Związku Radzieckim. By mu to umożliwić, u Radzieckich Władz Wojskowych interweniował Zarząd Główny Związku Patriotów Polskich w ZSRR. Wkrótce po przybyciu do Polski, 6 grudnia 1944, z powodu przekroczenia granicy wieku został zwolniony z wojska. Osiadł w Lublinie, gdzie od grudnia 1944 do marca 1950 pracował na odpowiedzialnych stanowiskach w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego. Na skutek złego stanu zdrowia (niezaleczona w pełni gruźlica) wrócił do zawodu pszczelarza. Od marca 1950 do czerwca 1958 był pracownikiem naukowym w Zakładach Pszczelniczych Instytutu Sadownictwa. Od lipca 1958 do sierpnia 1966 pracował w Rejonowym Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Końskowoli (pow. Puławy). W połowie lat 60. napisał list do wybitnego polskiego filozofa prof. Tadeusza Kotarbińskiego z uwagami dotyczącymi jego prac, prof. Kotarbiński podjął korespondencję, była ona podtrzymywana do początku lat 70. Prof. Kotarbiński zapragnął również poznać Z.Z. osobiście – wczesną jesienią 1965 roku państwo Kotarbińscy odwiedzili go w Sadłowicach nad Wisłą (okolice Puław), gdzie przebywał z pasieką na wędrówce. Swój bogaty księgozbiór przekazał jako dar puławskiej Miejskiej Bibliotece Publicznej. Zmarł w 1983 roku w Puławach.

Źródła

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia