Weronika Kumko

Z ApisWiki.PL
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Weronika Kumko


Weronika Kumko (1907-1990) pszczelarka, szeroko znana z hodowli pszczół linii Sudeckiej.

Biografia

Urodziła się 18 października 1907 w Prokopowiczach na Grodzieńszczyźnie, gdzie mieszkali rodzice (z domu Szagraj). Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej i Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Grodnie mając 19 lat ukierunkowała swoje zainteresowania na pszczelarstwo, które stało się jej pasją życiową i zawodem. Zaczęło się od zebrania przypadkowego roju, który osiadł w zabudowaniach posiadłości rodziców, w kilka lat później już jako mężatka zamieszkała w osadzie Hrajno, gdzie założyła własną pasiekę. Tylko przez 13 lat dane jej było w spokoju utrwalać umiejętności pszczelarskie; po zajęciu tych terenów we wrześniu 1939 przez okupacyjne wojska sowieckie, została 10 lutego 1940 wywieziona wraz z trzema synami (2, 9 i 10 lat) na Syberię. Tam w obwodzie Irkuckim w rejonie Tajszent pracowała najpierw w posiołku Ksiłek jako tokarz w warsztatach samochodowych, w grudniu 1940 skierowano ją do gospodarstwa rolnego przedsiębiorstwa Transportu Drzewnego w Denisowce, gdzie powierzono jej opiece 50-cio pniową pasiekę, którą musiała prowadzić w nieznanych sobie warunkach przyrodniczych, zdobywając nowe doświadczenia m.in. z zakresu aklimatyzacji pszczoły kaukaskiej; po powrocie z zesłania w 1946 zamieszkała w miejscowości Piasek nad Odrą, ale wkrótce otrzymała nakaz jej opuszczenia; w poszukiwaniu nowego miejsca pobytu dotarła w styczniu 1947 do Kłodzka, gdzie zamieszkała wraz z rodziną już na stałe; tego jeszcze roku w lutym podjęła pracę w charakterze instruktora pszczelarstwa przy powiatowym Biurze Rolnym w Kłodzku; zajmowała się szkoleniem, instruktażem, inwentaryzacją i rejestracją pasiek, ogólnie mówiąc odbudową pszczelarstwa po zniszczeniach wojennych, jednocześnie założyła i prowadziła wzorowo własną pasiekę; w 1950 została zootechnikiem do spaw pszczelarstwa przy Wojewódzkiej Radzie Narodowej we Wrocławiu; na tym stanowisku zdziałała wiele dla rozwoju pszczelarstwa Dolnego Śląska, wniosła znaczący wkład w doskonalenie umiejętności fachowych pszczelarzy i w poprawę zdrowotności pasiek, w których wówczas na tym terenie panoszyła się choroba roztoczowa. Położyła nacisk na organizowanie się branżowe pszczelarzy, w 1952 zwołała pierwszy ich zjazd w Kłodzku, następne odbywały się co rok we Wrocławiu; dzięki tym spotkaniom doszło w 1954 do utworzenia rad pszczelarskich szczebla powiatowego i wojewódzkiego, jako pewnego rodzaju struktur samorządowych, co było w owych czasach centralizacji ewenementem na skalę krajową, a wielce stało się użyteczne w tym regionie, gdy po 1956 tworzono od nowa związki pszczelarskie. W latach sześćdziesiątych podjęła także prace hodowlane, co wnosiło nowe możliwości pełniejszego wykorzystania terenowego dorobku z zakresu organizacji produkcji i technologii pasiecznej; jej pasieka uzyskała status zarodowej, a selekcjonowana przez nią pszczoła linii Sudeckiej zdobyła uznanie pszczelarzy. Należycie doceniała formę pisemną popularyzowania wiedzy pszczelarskiej, o czym świadczą przede wszystkim jej liczne artykuły drukowane w Pszczelarstwie i innych czasopismach rolniczych. Swoje długoletnie doświadczenia pasieczne przedstawiła treściwym opisem w książce Intensywna gospodarka w pasiece, autorstwem której podzieliła się z Jadwigą Guderską (od 1964 do 1969 trzy wydania); zmarła 7 września 1990 w Kłodzku.

Świetna jako pszczelarz z zamiłowania i wyboru, o dużym zasobie wiedzy pszczelarskiej i umiejętnościach racjonalnego z niej korzystania.

Publikacje

Intensywna gospodarka w pasiece / W. Kumkowa, J. Guderska. Poznań : Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne 1964 wyd. 1. Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne 1966 wyd. 2 popr. i uzup. Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne 1969 wyd. 3.

Katalog Biblioteki Narodowej: Kumko Weronika

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia